Ritual

‘zoek het zelf uit’ zegt hij ongeïnterreseerd. ‘Jasper alsjeblieft je moet me helpen! Ze willen me opsluiten en mijn krachten afpakken. Alsjeblieft Jasper je moet me helpen, alsjeblieft!’ smeek ik. Even twijfelt hij maar dan is hij weer ongeïnterreseerd. Opeens gaat de deur van Jasper’s kamer open en staat Edward in de deuropening. ‘Jasper man tegen wie praat je.’ ‘EDWARD’ schreeuw ik via Jasper ‘Edward ik ben het Eden!!! Ik zit in Jasper’s hoofd.’ ‘Eden? Hoe kom jij in Jaspers hoofd?’ ‘Er is nu even geen tijd voor vragen! Ik zit in Castelnau de Montmiral in Frankrijk. Die wezens houden me hier gevangen. Je moet me helpen, Jasper moet me helpen!’ Opeens hoor ik voetstappen mijn kant opkomen, en moet ik wel uit Jasper’s hoofd. Het luik gaat open en een van de wezens komt binnen. ‘jij, nu meekomen.’ Sneert het. ‘waarom?’ vraag ik als ik naar het wezen toeloop. ‘de grote baas is eerder en hij wil je nu ontvangen!’ met die woorden blijft m’n adem in m’n keel steken. En nu? Hoe ga ik me hier ooit uitredden? Het leid me naar een grote zaal met in het midden een grote paal met ketens. Hij loopt met mij daarnaartoe en bind de ketens vast. Opeens gaan er twee gigantische deuren achter me open en komen er vijf van die wezens binnen. Een iets grotere loopt voorop en komt recht op me af. ‘zo...... dus jij bent dat bijzondere kind? Hmm.... je ziet er maar gewoontjes uit hoor.’ Opeens duwt hij een vinger tegen mijn voorhoofd. Ik wil wegtrekken maar kan niet omdat de andere mij meteen vast houden. ‘ja ja ik voel het. Jij bent het wel.’ Hij haalt zijn vinger weg en begint hard tegen de rest te schreeuwen. ‘ga haal alles wat nodig is. Ik wil dit nu doen voor het te laat is.’ De wezens beginnen allemaal te rennen en komen terug met allemaal dingen die je nodig hebt voor een ritueel. Er worden kaarsen om me heen gezet en een symbool om me heen getekend met kijt. Ze komen allemaal om me heen staan en de leider begint een rijm op te zeggen:
"Exorcizamus te, omnis immundus spiritus, omnis satanica potestas, omnis incursio infernalis adversarii, omnis legio, omnis congregatio et secta diabolica...”
Het begint opens heel hard te waaien en er ontstaat een groot licht boven me.
“...Ergo, draco maledicte et omnis legio diabolica...”
Er komt een soort stroompje uit het licht dat begint met de krachten uit me zuigen. Ik voel dat ik er zwak van word.
“adjuramus te ... cessa decipere humanas creaturas, eisque æternæ perditionìs venenum propinare...”
Ik voel alle kracht uit mijn lichaam sijpelen. Ik sluit mijn ogen en leg me erbij neer. Ik heb verloren. Ik voel me wegzakken tot ik helemaal weg ben.

Edward POV.

“Vade, satana, inventor et magister omnis fallaciæ, hostis humanæ salutis...”
Wacht die woorden ken ik. Ze willen haar krachten stelen. Ik sleur Jasper mee naar de grote deuren hij stribbeld wat tegen maar ik krijg het voor elkaar. Ik gooi de deur met een vaart open en zie daar een zestal orks staan en Eden levenloos geketend hangen.

Jasper POV.

Edward sleurt me mee naar een deur. Ik weet niet waarom dat hij nou zo moeilijk doet. Hij gooit de deur open. En ik zie haar levenloos in de ketens hangen. Opeens schakeld er iets in me en opeens schiet er een gigantische pijnsteek door me heen. Ik wil haar helpen. Ik moet haar helpen. Ze heeft me nodig. Hoe heb ik dit ooit zover kunnen laten komen? Waarom heb ik niet ingegrepen. Ben ik zo’n slecht vriendje? Opeens roept Oreos de leider van de orks dat zijn hulpjes ons moeten aanvallen en komen die op ons afstormen. We vechten ze zoveel mogelijk van ons af maar orks gaan niet zo snel dood dus moeten we ze meerdere keren van ons afweren. Maar dan hoor ik de laatste woorden van de spreuk: “Ut Ecclesiam tuam secura tibi facias libertate servire, te rogamus, audi nos.” Door de verbazing van de orks die verbijsterd zijn van de grote flits die het einde van de spreuk aangeeft kunnen we ze verassen en winnen we het gevecht. Ik ren meteen op Eden af en Edward gaat achter Oreos aan die ergens geniepig staat te lachen. Een pijnscheut gaat er door me heen als ik Eden’s hartslag niet kan horen. Als ik bij haar aankom breek ik meteen de kettingen en neem haar in mijn armen. Haar hart klopt nog, het is heel zacht maar het klopt nog. Ze moet nu naar Carlisle. ‘Edward laat maar we moeten haar hier nu weghalen ze heeft echt hulp nodig nu. We krijgen hem nog wel.’ Roep ik naar hem. We verlaten de zaal en gaan zo snel mogelijk richting huis.