~011

Volkomen normaal liep Elise naar de twee mannen. Ze moest doen alsof er niets aan de hand was. Al gauw werd ze door een van de twee klerenkasten geblokkeerd. Hij keek haar serieus aan.
'Deze kamer is alleen voor bevoegde.' zei hij.
'Als ik er een zie, dan zou ik het doorgeven.' zei Elise met een glimlach. Op het gezicht van de klerenkast verscheen een frons en hij probeerde haar met een arm weg te duwen. Elise glimlachte eventjes, duwde toen haar pistool tegen de man zijn hoofd en haalde de trekker over. Een zacht geluid kwam uit het ding en gelijk viel de klerenkast op de grond. Zijn maat had dit opgemerkt en kwam met een kwaad gezicht op haar aflopen. Weer haalde Elise de trekker over en mikte goed. De man viel ineengedoken op de grond. Een zucht kwam uit Elise haar mond en ze hoorde Matthew ook de gang inlopen. Elise stopte de pistool terug in haar tasje.
'Hey held, dankjewel voor de hulp hè.' zei ze, een kwade ondertoon hoorbaar in haar stem.
'Sorry, maar ik dacht: Straks verpest ik het weer.' zei Matthew. Zijn stem trilde een beetje wat voor Elise betekende dat hij het gewoon eng had gevonden. Dit ging nog leuk worden, aangezien Elise dacht dat dit niet de enige dode bleven.
'Kom.' zei ze. Ze begon te lopen totdat ze bij een metalen deur aankwamen. Ernaast hing een slot, sleutelslot.
'Hoe gaan we die kraken?' vroeg Matthew. Elise opende haar tasje e haalde een klein uitziende knoop eruit. Ze plakte hem op de deur en drukte op een klein knopje.
'Ga een paar stappen achteruit.' zei ze en ze trok Matthew aan zijn arm naar achter. Een gepiep kwam uit de knoop en een rood lampje begon te knipperen. Het begon steeds sneller te knipperen en te piepen en toen ze net op een veilige afstand stonden was een harde knal hoorbaar. De deur ging open en Elise keek Matthew met een zelfingenomen grijns aan.
'En zo doen we dat.' zei ze, glimlachend. Ze liep richting de deur en wenkte Matthew. Ze stonden in een hal met aan weerszijde een trap en in het midden een grote computer. Gelukkig voor hun was er niemand, anders had Elise haar geweer weer moeten trekken. Zelf vond ze het stomste deel van haar hele baan om mensen te vermoorden, maar dan dacht ze vaak aan de dingen die de mensen zelf altijd al hadden gedaan. Dan had ze er minder moeite mee.
'Gevonden?' vroeg Matthew. Elise knikte.
'Gevonden.' zei ze en ze liep naar de computer toe.