Soapserie, roddels en koppels

'Waarom was je aardig tegen Severus?', vroeg Lily. Hermelien haalde haar schouders op, de twee meiden zaten verscholen achter hun schoolboeken bij voorspellend rekenen. 'Ik weet het niet', antwoordde Hermelien, 'hij hielp me alleen overeind dus daarom nam ik het voor hem op denk ik. Hij was ook gewoon aardig tegen mij, hoewel hij me wel eerst een lompe Griffoendor noemde'. Lily giechelde en Hermelien keek haar vragend aan. 'Geloof me, het is hier af en toe net een slechte dreuzel soapserie dus ik zou maar oppassen voor roddels', zei Lily, 'ik vond trouwens dat Severus je heel verleidelijk aan keek toen hij je overeind hielp'. Geschokt keek Hermelien haar aan, 'wat iel, ben je gek geworden?!', schreeuwde Hermelien door de klas en kleurde rood toen ze zag dat de hele klas hun kant op keek, 'mooi niet dat ik hem ooit leuk zou kunnen vinden', vervolgde ze wat zachter. 'Hmm, misschien niet', zei Lily met een grijns, 'maar er gaan al andere geruchten de rondte'. Lily d'r wenkbrauwen schoten omhoog in een plagende manier. 'Wat wil je daarmee zeggen?', vroeg Hermelien geschokt, maar ook wel nieuwschierig. 'Is het niet duidelijk dan? Jij en Remus vormen zo'n schattig koppel' zei Lily met nog steeds dezelfde grijns. Er viel een korte stilte en Hermelien gluurde vanachter haar boek naar de rug van Remus en zag hoe hij zijn aantekeningen wegtrok van Pippeling. 'Ik zei het toch, je moet zelfs blozen', zei Lily terwijl ze haar boek dicht sloeg en hem in haar tas deed, 'kom mee, het is lunchtijd'.