Chapter 5: Meeting some people

Ik kwam weer bij bewustzijn en ik voelde dat ik in een groot bed lag. Het was een hemelbed met dikke dekens en een stuk of tien kussens. ik ging rechtop zitten en keek de kamer rond. "Ben ik in een of ander museum beland ofzo!" dacht ik. De meubels waren namelijk wel heel erg ouderwets.

De deur ging open. "Ah, je bent wakker." hoorde ik iemand zeggen. Ik draaide me om en zag een man staan met grijs/paars haar een pop opz'n schouder en een cakeje in zijn hand. Hij gaf het cakeje aan mij."Hier. Je hebt vast honger." zei hij en liep weer weg. "Wie was dat? En waarom zat er een pop op z'n schouder?" dacht ik terwijl ik m'n cakeje opat.

Net toen ik mijn cakeje ophad kwam de grijze-haren-man-met-een-pop-op-z'n-schouder terug. Maar dit keer had hij nog wat mensen meegenomen. Een meisje met blond haar en een paarse jurk aan, een meisje met lang bruin haar en een rooie jas aan (ze at overigens vlees), een man met zwart haar en een zwarte jas aan en een jongen met blond haar en smaragdgroene ogen net zoals ik. De-grijze-haren-man-met-een-pop-op-z'n-schouder stapte naar voren en zei."Weet je? Met die blonde haren en smaragdgroene ogen van je lijk je net een Bezarius." zei hij. "Huh? Maar...dat ben ik ook. Mijn naam is namelijk Rose Bezarius." zei ik terwijl ik op mezelf wees. Er ging een groot vraagteken door de groep en iedereen keek naar de jongen die op mij leek. "K-Kijk niet naar mij! Ik weet hier niets van!" zei hij. "Maar hoe kan dit?" vroeg de man met de zwarte haren. "Ik heb de hele stamboom van de Bezariusfamilie zorgvuldig bestudeerd tot aan deze tijd, de 18de eeuw,toe. En ik ben geen enkele keer een Rose Bezarius tegengekomen." zei hij. Ik was in shock. "Um, Rose-chan wat is er?"vroeg het meisje met de paarse jurk aan. "A-A-A" kwam er uit mijn mond en de groep keek naar mij. "ACHTIENDE EEUW!!!!" riep ik uit en paniek sloeg toe. "Ja dat is nogal logisch, je hoeft trouwens niet zo te schreeuwen, iedereen weet dat toch?" zei het meisje met de bruine haren. "Nou um, ik niet." mompelde ik. "In welke eeuw dacht je dan dat we leefden?" vroeg het meisje in de paarse jurk. "In de 21ste eeuw." zei ik. Het meisje met de bruine haren schoot in de lach. "Nou dan mag je mij wel vertellen wat er in de de aankomende jaren allemaal gebeurt! Aangezien je uit de 'toekomst' komt!" zei ze met dramatische handgebaren. "Ik lieg niet." zei ik. En het meisje met de bruine haren werd stil. "Ik ben geboren in het jaar 1996 en ben nu 15 jaar oud. Ik leef dus nu technisch gezien in 2011. legde ik uit en ik zag de hele groep verbaasd kijken. "Maar hoe ben je hier eigenlijk gekomen dan?" vroeg de man met de zwarte haren. En ik vertelde mijn verhaal.Ik vertelde alles, tot aan het gedeelte van halfmens halfchain toe en was blij toen ik klaar was met vertellen. "Oke dus je bent 'the Abyss' in verbannen door een stel jaloierse meiden en er weer uitgekomen met behulp van je vader." zei de jongen die op mij leek en ik knikte ter bevestiging. "Dan blijft er nog een vraag over." zei de man met de zwarte haren. "Welke dan?" vroeg ik. "Waarom ben jij in plaats van naar de toekomst naar het verleden gegaan?"