It was Horrible

Ondertussen was mam de brandweer aan het bellen. Nog bellend aan de telefoon, maakte ze me wakker. Het was zeventien over een s'nachts. Ik had natuurlijk geen idee wat er aan de hand was. Eerlijk gezegd dacht ik dat het kwart over zeven was en dat ik me had verslapen voor school. Mam zei dat ik iets warms aan moest trekken en zo snel mogelijk naar buiten moest gaan. Ik stond voor de kast de kleren uit te kiezen die ik die dag naar school aan wilde, toen mam geschrokken mijn naam riep, het leek alsof ze erg in paniek was. Ik trok een broek uit de kast en een warme trui, trok het aan en rende naar de overloop. Daar bleef ik even staan. Het enige dat ik zag was een warme felle gloed die niet veel goeds voorspelde. Ik had nog steeds geen idee wat er aan de hand was. Rennend naar beneden dacht ik dat de keuken in brand stond, omdat mam heel dicht langs de muur af kwam rennen.
Eenmaal in de tuin, zag ik het schuurtje. Het was verschrikkelijk. Ik rende door, de poort uit, de oprit op. Daar kwam ik pap tegen. Ik vroeg hem of er iets was dat ik kon doen. "De buren wakker maken", riep hij in het voorbij gaan, rennend naar mama's auto, om die ook weg te kunnen zetten.