13:

Christina POV.
Perkamentus had iemand geroepen. "Je kan je vader later beter leren kennen, school gaat nu beginnen," had die gezegd en hij had gelijk. Hij had een jongen geroepen maar niet zomaar eentje.. Het was Harry Potter de uitverkorene! Het stond overal in de kranten. Hij was de enige die de vloek des doods heeft overleefd en hij werd beschreven als de uitverkorene. Hij was ook de peetzoon van je vader en zijn ouders waren beste vrienden van jou ouders alleen waren die van hem vermoord, je vond het verschrikkelijk! Maar hij zou zich dus over je ontfermen. en daar kwam die. Een jongen met zwart warrig haar, een rond brilletje met prachtig mooie groene ogen. "Ik ben Harry," zei die terwijl die z'n hand uitstak die je aannam. "Ik ben Christina." Hij glimlachte. "Ja, dat weet ik. Ik moet je helpen en wegwijs maken. Is er iets wat je graag wilt zien of zal ik je eerst naar de leerlingen kamer brengen?" Je glimlachte. "Leerlingen kamer klinkt goed." Hij lachte zenuwachtig terug. "Uhm, oké. Deze kant." Je moest lachen. Je vond hem erg schattig doen. Hij liep je voor en stopte na een paar minuten bij een dik schilderij. "Dit is de dikke dame, zij is onze deur. Om binnen te komen heb je een wachtwoord nodig soms veranderd het maar nu is het Mimbulus Mimbeltonia." En ja hoor, hij ging open. Harry hielp je naar binnen en je zag een gezellige kamer met heel veel leerlingen. Je zag jongeren mensen, ouderen maar ook van jou leeftijd. Meteen kwamen er 2 mensen op jullie af. "Is dit Christina?" Vroeg een meisje met bruin krullend haar. Je knikte alleen en ze stak haar hand uit. "Hermelien Griffel. Je mag bij me komen als je hulp nodig heb." je knikte. "Bedankt dan maar." Ze glimlachte. "Dit i Ron, niet te veel van verwachten." J keek naar hem. "Hé," zei die beledigend. "Hoezo niet veel verwachten ik ben hardstikke vriendelijk." "Ja Ron, heel vriendelijk. Ook tegen die 1e jaars die je van die plek joeg." Hij haalde z'n schouders op. "Ik moest zitten om m'n huiswerk te kunnen maken...." Je wist niet echt of het nut had om deze discussie af te luisteren en Harry vond blijkbaar hetzelfde want die trok je mee. "Dar waren Ron en Hermelien, al ruzie sinds de 1e maar wel goede vrienden." Je moest lachen. "Ik zie het." Hij lachte weer. Wat had die toch een mooie lach. Ho, wacht werd je nu al verliefd? Je kende hem net een halfuur... Maar er was iet met hem, iets speciaals.