Twenty-six

Onrustig probeer ik me weer op de brief aan Claire te concentreren, maar de gedachte dat Chaz weet waar dat meisje woont laat me maar niet met rust. Ik besluit Chaz te bellen en grits naar mijn zak waar mijn telefoon in zit. Tot mijn grote verbazing zit hij niet in mijn zak, en ga als een bezetene opzoek naar mijn mobiel. "Waar is dat verdomde ding." mompel ik, en ik gooi mijn kast overhoop. Ik moét Chaz bellen! Ik besluit even in Jazmyn haar kamer te kijken, ookal weet ik dat hij daar toch niet is. Als ik hem nergens zie ga ik nog even snel naar Jaxon's kamer maar daar is hij ook niet. Als ik stampvoetend mijn kamer weer binnen kom zie ik in de hoek mijn mobiel glinsteren. "Hoe komt hij daar nou weer?!" roep ik verontwaardigt en ik pak hem op. Ik zoek naar het nummer van Chaz en bel hem op. Na 6 keer overgaan neemt hij nog steeds niet op en probeer ik het nog een keer. Als hij dan weer niet opneemt gooi ik woest de iPhone om mijn bed. Ik laat mijn hoofd in mijn handen zakken. Alle stress van deze dagen komt er in een keer uit. Tranen stromen langs mijn wangen. Dit is Justin niet.. denk ik. Dit ben ik gewoon niet meer. En dat allemaal door een meisje..