* 9 *

Jennifer p.o.v

‘Leef je uit’ zei ik en wenkte naar de rijen vol onderdelen. Ik glimlachte bij het zien van zijn gezicht, zo blij. Hij liep meteen naar een rij vol met onderdelen. Ik liep wat achter hem aan terwijl hij dingen meepakte. We hadden zo’n grote kar gevonden dus die hadden we meegenomen. Ik keek ook wat rond misschien zag ik nog wel iets voor mijn motor. Ik stopte en nam ook wat mee, ik legde het in een apart dingetje in de kar. Jake keek me aan en wilde net iets vragen maar mijn Iphone kwam ertussen. Ik nam mijn gsm uit mijn tas en keek op het schermpje. Tyler? Waarom belt hij nou?
‘Tyler, what’s wrong?’ vroeg ik meteen bezorgd. Jake keek even jaloers, schattig.
‘We’re coming, hij zit hier nog en als we misschien bij jou komen dat we veiliger zijn’ vertelde hij, ik hoorde dat hij al in de auto zat.
‘Allemaal, de hele bende?’ vroeg ik dan verbaast. Dan zou ik plaats moeten maken.
‘Ja, we zijn er allemaal mee betrokken weetjenog, eenmaal je vrienden bent met de Salvatore brothers, you’re doomed. Dus we komen allemaal, maak dus maar plaats’ en het laatste zei hij lachend.
‘Pfft ik mag weer plaats maken, en dan weer een feestje bouwen zeker?’ zei ik dan nep-verontwaardigt. Ik grijnsde wel vanbinnenin.
‘Misschien-‘ zei Tyler maar werd onderbroken door Matt.
‘Heb je een zwembad?!’ riep Matt door de telefoon heen. Ik denk zelfs dat Jake het gehoord had, zo hard riep hij.
‘Jaa’ zei ik dan grinnikend.
‘Dan is er natuurlijk een feestje’ zei hij dan geamuseerd. Ik lachte, typisch de jongens.
‘Oké dan, je moet maar een berichtje sturen wanneer je zal aankomen’
‘Ik denk dat het nog een eindje gaat duren, we gaan zeker ergens moeten overnachten dus’ vertelde Tyler dan terug.
‘Oké, kzie je morgen!’ zei ik dan enthousiast. Ik legde af en keek terug naar Jake, hij had wel verder onderdelen genomen maar ik weet zeker dat hij het gesprek gevolgd had. Ik wist wat hij was, ik zag het aan zijn arm, die tatoo. Die vrienden van hem ook, ik vond het jammer voor die Emily, ze was zo mooi. We liepen rij in en rij uit en we vonden alle onderdelen. De grote onderdelen moesten we nog bestellen. We hadden alles afgerekend, en toen Jake de prijs had gezien kromp hij ineen.
‘Hé, je moet je niet schuldig voelen, ik had gezegd dat je alles mocht nemen wat je wou’ en ik wreef eens over zijn schouder. Ik nam mijn platina creditcard en rekende af. We moesten nog naar een receptie gaan om de grote onderdelen te bestellen. We moesten een formulier invullen, de onderdelen zouden arriveren bij mij en ik zou ze dan brengen naar Jake. We liepen met een volle kar naar de jeep. We laadden samen de auto, ik had een aparte zak voor de onderdelen voor mijn motor. Ik zette het zakje ergens in een hoekje. D koffer zat vol maar de dag is nog niet voorbij. Ik keek naar de tijd op mijn gsm en zag dat we zeker 2 uur in de winkel hadden gelopen. Ik ging terug achter het stuur zitten, en Jake weer naast me. Ik stak mijn Iphone weer in de houder, voor het geval dat iemand weer zou bellen. Ik startte de auto en reed van de parkeerplaats. Ik dacht na waar die winkel was, papa had me er al eens over verteld. Ik moest even nadenken maar wist weer waar die lag. Ik reed snel door want we hadden niet veel tijd meer. Ik reed een straat in vol met winkels, ik parkeerde me op een lege plaats. Ik stapte snel uit en nam me Iphone mee. Jake stapte rustig uit meer we hadden geen tijd voor rustig. Ik liep Jake achter me aan sleurend naar de winkel waar me vader de laatste tijd naartoe gaat. Ik liep de winkel binnen en een belletje rinkelde. Overal waren er pakken te zien, merkkledij. Jake zijn ogen puilden uit, ik lachte er even om en liep toen een rij in. Ik keek Jake even aan, die nog altijd zijn ogen uitkeek naar de dure kleren. Ik gokte op een maat en nam die mee. Ik nam hemdjes, broeken, gilets en jasjes mee. Ik duwde Jake in een kleedhokje en gaf hem de kleren. Ik ging op een stoeltje zitten, en wachtte. Na een tijd kwam Jake eruit. Hij zag er leuk uit, zo strak in pak.
‘Lekker zo strak in pak’ zei ik verleidend en stond op van de stoel. Hij kreeg rode blosjes op zijn wangen. Ik liep eens rond hem.
‘Nee dit word niks’ zei ik en duwde hem weer het hokje in. Ik liep terug wat rond, niets hier zou bij hem passen. Ik zuchtte eens, ik hoorde Jake me roepen. Ik liep terug en zag hem terug staan. In een blauw pak, nee dat gaat af slaan op mijn jurk.
‘Nee, wacht even om verder te gaan want ik denk dat alles wat té strak zit’ en ik liep terug om rond te kijken. Ik zuchtte diep toen ik er geen goeie vond. Ik liep terug naar Jake die weer zijn andere kleren aanhad.
‘Oké dit word niks, je ziet er uit als een gorilla in dat pak’ zei ik en ging zuchtend zitten.
‘Ze zitten wel wat te strak’ zei hij toen ook en ging ook naast me zitten. Misschien…. Ik kreeg een idee, ik nam snel mijn telefoon en toetste het nummer van me vader in.
‘Wat is er lieverd?’ vroeg me vader meteen.
‘Papa, moet hij perse een pak aan? Nee toch?’
‘Nee, als hij er een beetje netjes uitziet is het goed’ zei hij lachend, hij dacht vast dat ik belde omdat er iets ergs gebeurd was. Ik zuchtte opgelucht, er is nog hoop.
‘Oké, doei pap’ en ik hing op. Ik trok Jake op en zei.
‘We gaan geen pakken maar zoeken maar iets wat bij je past’ en ik trok hem op en liep de winkel uit. Wat ik nu doorhad was dat als ik de hand van Jake vasthield, het echt super voelde. Ik zag een winkel die me wel aanstond. Ik liep naar binnen en meteen wist ik dat we hier iets zouden vinden…