1.| An odd letter

'Aden, opstaan!' hoorde Aden haar moeder roepen vanaf de andere kant van haar slaapkamerdeur.
Aden mompelde iets dat op "Ja" leek en ging overeind zitten. Het zonlicht scheen, door de doorzichtige gordijnen heen, op haar gezicht. Ze mompelde iets in zichzelf over de gordijnen die geen nut hadden en stapte uit bed. Ze had geen zin in de dag. Ze moest die dag namelijk aanwezig zijn op het verjaardagsfeest van haar tante. En die verjaardagsfeesten waren elk jaar weer saai (lees: dodelijk)! Elk jaar moest ze daar drie uur lang op een stoel zitten, de walgelijke hapjes die haar tante had gemaakt verorberen en... Haar tante was niet bepaald een optimist en dat gold ook voor haar vrienden. Dus ze kreeg ook nog van alle kanten te horen hoe slecht het wel niet ging met de wereld. Adens moeder vond de feesten ook saai, maar als Aden er wat slechts over zei, kreeg ze een preek. Dus ze ging elk jaar weer met een wanhopige glimlach naar het feest toe. Aden zuchtte en drukte de pc aan, in de hoop dat iemand haar wat moed kon inpraten via MSN. Jammer genoeg was er niemand online, dus moest ze zichzelf maar mentaal gaan voorbereiden. Ze drukte de pc weer uit, trok een joggingbroek aan en slenterde haar kamer uit, de trap af, de woonkamer in.

'Goede morgen, schone slaapster!' werd ze begroet door haar moeder. Aden bromde: 'Morgen' en ging aan de ontbijttafel zitten.
'We hebben nog een bord roerbakei met spek voor je overgelaten,' zei haar moeder, die haar het bord eten voorschotelde. 'De rest is bijna allemaal door Henry opgegeten. Het is ongelooflijk dat er zo'n hoop eten in zo'n klein ventje kan.'
Aden grinnikte. 'Het is ook ongelooflijk hoe lang zo'n klein ventje voor de tv kan zitten.'
Ze zette haar vork in een stuk spek en propte het naar binnen.
'Hoe laat moeten we naar tante Audrey?' vroeg ze zo enthousiast mogelijk.
'Een uur,' antwoordde haar moeder, terwijl ze op de klok keek, 'Dus we hebben nog ongeveer twee uur over. Misschien kun je nog even douchen? Je haar is een beetje vettig.'
Aden knikte, 'Mij best.'
Toen gebeurde er iets aparts. Er vloog een uil voorbij. Aden en haar moeder staarden verbaasd naar buiten.
'Nou, dat zie je ook niet vaak,' zei haar moeder, 'Een uil, in Chatham?'
Tot hun nog grotere verbazing vloog dezelfde uil terug naar de voortuin en landde hij op het tuinhekje. De uil staarde Aden strak aan.
'Wow, een uil!' gilde een kinderstemmetje plotseling en Henry kwam naar Aden toegesprint.
'Kijk een uil!' Henry begon op en neer te springen, 'Kunnen we hem vangen?'
Aden schudde haar hoofd, 'Nee, uilen zijn geen huisdieren.'
Henry trok een zuur gezicht en slofte weg. Aden hoorde hem nog iets van 'Waarom nou weer niet' mompelen, maar zijn aandacht was al snel weer volledig op de tv gericht.
'Ik ga even naar de wc,' zei Aden en ze liep de gang in. Ze wilde net de deur van de wc open doen, toen ze weer iets merkwaardigs zag. Er lag een envelop op de deurmat. En het was zondag, dan werd er toch geen post bezorgd? Aden haalde haar hand van de klink af en liep naar de deurmat toe. Ze raapte de envelop op en bekeek hem aandachtig. De envelop was dik en zwaar, hij was van een soort gelig perkament en het adres was met smaragdgroene inkt geschreven.

De Vrouw A. Rhodes
Slaapkamer op de Tweede Etage
Limetree Close 9
Medway
Chatham

Aden trok onwillekeurig een wenkbrauw omhoog en draaide de envelop om. Er zat een paarse zegel op met een leeuw, een das, een raaf en een slang om een grote letter 'H' heen. Ze wist al wat dit voor moest stellen!
'Mam, je raadt nooit wat ik op de deurmat heb gevonden!' riep Aden.
'Ah nee!' riep Adens moeder, 'Heeft de kat weer op de mat gepoept?' Haar moeder kwam de gang in gelopen met een poepschepje en zag toen de envelop in Adens handen.
'Post? Op zondag?' vroeg haar moeder, 'Misschien is het een uitnodiging voor een feestje ofzo?'
Aden knikte, 'Ja, dat zou goed kunnen, maar het zou wel een beetje kinderachtig zijn voor één van mijn vrienden om een Harry Potter feestje te houden.'
'Is het niet voor Henry dan?' vroeg haar moeder verbaasd.
Aden gaf haar de envelop aan. 'Kijk naar het adres.'
Haar moeder nam de envelop in handen en las de de smaragdgroene letters.
'Hm, grappig,' mompelde haar moeder. 'Lees de brief zou ik zeggen!' Aden liep met haar moeder mee de woonkamer in en opende de envelop. Ze haalde de brief (die ook van gelig, dik perkament was) eruit en las hem hardop voor.

HOGWARTS SCHOOL OF WITCHCRAFT AND WIZARDRY
Hoofd: Minerva McGonagall.

Geachte vrouw Rhodes,
Het doet me genoegen u te kunnen mededelen dat u in aanmerking komt voor een plaats aan Hogwarts School of Witchcraft and Wizardry. Bijgevoegd treft u een lijst aan van schoolboeken en andere benodigdheden. Het schooljaar begint op 1 september.
Gelieve vóór 31 juli per uil te reageren.
Hoogachtend,
Cristoforo Pyna,
Assistent-schoolhoofd.[/face]

Aden en haar moeder keken elkaar met grote ogen aan. Het was een lange tijd stil. Tot Aden zachtjes de woorden: 'Geen adres.' wist uit te brengen.