006

Het was gezellig met papa, die dag erna moest hij natuurlijk gewoon weer naar zijn werk en was het over met de pret. Hij had me heel serieus aangekeken, mijn vader was even niet meer de vrolijke man die me altijd opbeurde. ‘Lauren, er is een grote kans dat ik binnenkort weg moet.’ Toen hij dat zei wist ik precies wat hij bedoelde, daar waren niet nog meer woorden voor nodig. Papa ging ergens naar verweggiestan op slechte kleurlingen schieten. Ik kende die verhalen van soldaten die terug kwamen met shellshock, het ontstond na de eerste wereldoorlog. Franse en Duitse soldaten die het overleefde waren voor hun leven getekend, omdat men continu in angst leefde om dood te gaan konden ze het normale leven niet meer aan. Ze werden agressief en suïcidaal en maakte vaak een einde aan hun leven. Ik moest er niet aan denken dat ik mijn vader zo aan zou treffen..

Ik had weer een slapeloze nacht achter de rug, ik kon niet stoppen met denken aan Gerard.. Vandaag zie ik hem weer, ik hoop zo dat hij alleen is en niet die rare gast meeneemt. Normaal maak ik me nooit zo druk over mijn make-up maar vandaag moet ik er tip top uitzien. Ik doe expres geen rokje aan, dan kan hij ook niet omhoog vliegen. Dat gezegde over die ezel, nou ik stoot me meerdere malen aan dezelfde steen. Ik twijfel of ik mijn haar vast moet doen of gewoon los, hij houd vast niet van dat strenge gedoe dus besluit ik het maar los te laten hangen. Ik doe wel mijn hakken aan, hij is echt ongelofelijk groot vergeleken met mij, hij kon zo met zijn elleboog op mijn hoofd leunen. Maar ik vind lange jongens wel leuk.. Gelukkig is het lekker weer, de zon schijnt dus kan ik een topje aan maar voor de zekerheid doe ik er ook maar een vestje over aan. Ik dacht dat ik zou smelten in zijn armen vorige keer.. Hij voelde zo warm aan, hij was zo lief.. zo knap.. Waar zit ik met mijn hoofd? Hoe wanhopig ben ik wel niet.. Ik had gedroomd over hem, zijn blauwe ogen die naar me keken en zijn volle lippen die mij zouden kussen, & meer.. Ik schaamde me eigenlijk een beetje, ik was één van de weinige die nog niks gedaan had, ik was dus echt nog de heilige maagd Maria van de school. Flora bleef door ratelen over hoe geweldig het wel niet was, ik zat er maar stilletje bij en knikte op alles wat ze zei. Ik wil ook weten hoe het voelt, ik ben inmiddels al 16, dan mag het toch al wel? Of niet..? Ik voelde me bijna ziekelijk dat ik met deze gedachten in mijn hoofd rondliep. Het hoorde niet, het was onfatsoenlijk, dat is wat ik altijd hoorde, misschien dat ik daarom zo verlegen ben. Ik heb ook nog maar amper normale gesprekken gevoerd met jongens, ik durfde ook nooit op een jongen af te stappen.. maar toen kwam hij.

Daar stond hij, in een shirtje en met zijn handen in zijn zakken. Toen hij me zag glimlachte hij voorzichtig naar me. ‘Hee’ zei ik, ja ik weet dat het niet een al te beste openingszin is. ‘Hé’ zei hij terug en keek me doordingend aan. ‘Dus.. waar zullen we heen gaan?’ zeg ik zacht. ‘misschien naar het park?’ ja hoor weer die geweldige glimlach, niet flauwvallen… ‘Oké’ zeg ik en pak verlegen zijn hand vast. Zijn hand was zo groot vergeleken met de mijne, alles leek groter te zijn bij hem. Op zijn shirt zit een Manchester United embleem. ‘Speel je voor United?’ zeg ik een beetje beschaamd, ik wist weinig van voetbal er werd onder de meisjes natuurlijk nooit over gepraat en ik en mijn vader keken alleen buitenlands voetbal, hij vond Engels voetbal nergens op slaan met al die hooligans. ‘Ja, dat is dus mijn werk, daarom woon ik nu in Manchester.’ Ik keek hem ongelovig aan. ‘Dus je bent best wel goed?’ hij lachte even. ‘Dat mag je niet zeggen over jezelf hè.’ Ik lach terug naar hem. ‘Je ben vast goed anders ga je niet zomaar in een ander land wonen.’ Hij knikte bedenkelijk. Als we in het park zijn gaan we even zitten op het gras, het was erg verlaten. Net of iedereen nog in zijn bed lag, gelijk gaf ik ze want het is zondag. Hij komt dicht tegen me aanzitten en kijkt met zijn stralend blauwe ogen naar me. ‘Ik heb je gemist.’ Fluisterde hij in mijn oor en pakte mijn hand vast. ‘Ik jou ook..’ zei ik zacht en bewonderde zijn gezicht die nu erg dichtbij is.
Hij plukte een madeliefje en stopte hem in mijn haar. Ik lach en wil hem eruit halen. ‘Neee niet doen, het staat leuk.’ Zegt hij en doet het bloemetje terug in mijn haar.Ik kon mezelf niet meer tegenhouden, ik druk mijn lippen op de zijne en hij blijkt verrast want het duurt even voordat hij terug zoent. Het voelde als een droom, en ja mijn droom kwam uit. Hij stopte met zoenen en liet mijn hand los. ‘Die zag ik even niet aankomen..’ zei hij en glimlachte. ‘Ik wil jou’ zei ik, het was uit mijn mond voordat ik er überhaupt over na had kunnen denken, stom impulsief gedrag ook van me… ‘Geloof me dat wil je niet’ zei hij lachend en sloeg een arm om me heen. Hij trekt me tegen zich aan en laat zijn hand door mijn haren gaan. Het voelde zo fijn om zo dichtbij hem te zijn. ‘En waarom zou ik dat volgens jou niet willen dan?’ het was zo ongeveer de langste zin die ik ooit tegen hem gezegd had. ‘Omdat ik je dan misschien pijn doe.’ Zei hij met een klein glimlachje. ‘Hoe bedoel je, me pijn doen?’ Hij wrijft met zijn hand tussen mijn benen. ‘Ik.. in jou.’ Er ging een kriebel door mijn buik en ik voelde mijn wangen rood worden. Hij drukte zijn lippen op de mijne en begon me wild te zoenen. Waarom maakte hij me gek? Hij liet me verlangen naar meer..