11: Finally meeting again.

Sirius POV.
Jij zat zeker een halfuur te praten met Harry en Remus toen je geklop hoorde. Je keek om, gewoon uit nieuwsgierigheid en je zag haar staan, Stacey stond daar. Haar blik ging meteen naar jou en je voelde je hart te keer gaan. "Maar..." Verder kwam ze niet. Ze keek vol ongeloof naar je. "Stacey, ga zitten," hoorde je de kalme stem van Perkamentus. Je volgde haar stappen. 16 jaar had je haar niet gezien, ze was weg nog voor Harry was geboren. "Hoe," wist Stacey uit te brengen, nog steeds alleen naar jou kijkend maar met de vraag aan Perkamentus gericht. "Weten we niet." Opeens stond Perkamentus op. "Remus, Harry kom is mee," zei die en Remus en Harry stonden op en liepen met Perkamentus mee en jij en Stacey waren alleen. "Waarom," was het eerste wat je zei en ze keek weg alsof ze zich schaamde. Ze antwoorden niet dus vroeg je het opnieuw, "Waarom, al die jaren heb ik in azkaban gezeten met het idee in me hoofd dat niemand het ook maar iets kan schelen! Dus waarom ben je weg gegaan!" Je voelde tranen komen en Stacey keek weer op. "Ik was bang, bang dat we uit elkaar zouden gaan als Christina er was." "Wat! Je wist dat je zwanger was! Je wist het en je ging weg! Ik heb dagen bij James doorgebracht die heeft me geprobeerd te troosten! Ik was ontroostbaar! Remus heeft maanden bij me in huis gewoond om zeker te zijn dat ik niks stoms zou doen! Harry was me troost een onbeschadigd klein jongetje, ik werd z'n peetvader en voor het eerst in me leven voelde ik de pijn niet meer en vandaag kom ik erachter dat ik een dochter heb," even pauzeerde je maar ging toen weer verder. "Ik kwam de dagen in azkaban door met dromen. In die dromen was Peter er niet en had die James en Lily niet verraden, Harry had ouders en wij," je eerste tranen vielen, "wij hadden een fijn gezin gehad met een dochter die ik naar het altaar bracht, naar Harry!" Je frustraties van de jaren kwamen naar boven, je verdriet van James en Lily, de pijn van het verraad van Peter en dat Stacey je verliet en bovendien je dochter. Stacey was alles voor je samen met James, Remus, Lily, Harry en Peter. De laatste persoon had je verbannen uit je hart maar de andere hadden altijd plek gehad, zelfs Stacey hoeveel verdriet je er ook van had. "Sirius," haar stem klonk zacht maar de emotie was je horen. Je keek op en zag dat Stacey ook huilde. "Waarom kwam je niet terug? Ik heb jaren met pijn gezeten over de dingen die ik had gezegd, dingen die jij hebt gezegd..." "Ik," verder kwam ze niet want er werd geklopt op de deur en opeens kwam Perkamentus binnen met een jonge meid die verdacht veel op jou leek, behalve die ogen die waren blauw, net zo blauw als die van Stacey...


Reacties Kudo's zijn meer dan welkom(A)