Hoofdstuk 4. De openingsceremonie

Ik stap in de broek en Floret begint te verven. 'Ik hou niet van alle overdreven pakken, daarom geven mijn partner Troy en ik jullie neutrale kleding. Dat vind ik veel mooier, want ze moeten jullie natuurlijk wel herkennen in de arena.'
Nadat ik klaar ben zie ik Rue. Ze ziet er lief uit. Ze heeft een jurk aan en haar armen en benen zijn ook beschilderd.
Ik beslis dat dit een mooi moment is om met haar te praten.
'Je ziet er mooi uit, Rue. Wat stel jij voor?'
Rue lijkt even van haar stuk, maar ze herstelt zich snel en glimlacht naar mij. 'Jij ook Thresh. Ik stel eigenlijk een vogeltje voor maar het publiek heeft de vrijheid om het zelf te bedenken. We hebben het wel getroffen met onze stylisten. Troy vertelde mij dat ze dit jaar voor het eerst zijn. Heb je het alleen niet koud?'
Ik lach. 'Neuh. Dat valt wel mee.'
'Chaff en Seeder vertelde ons dat we indruk moesten maken, dus Tresh, kin omhoog en borst vooruit.' We moeten beide lachen.
We lopen samen naar onze paarden. Het zijn bruinrode paarden. Terwijl Rue de paarden aait, kijk ik om mij heen. Vooraan de stoet staat district 1. De beroeps, wat gelijk staat aan uitslovers. Ze zijn bedolven onder diamanten, en daar staat district 3. Wat moeten ze voorstellen, een mega batterij? En daar staat ook district 4, gehuld in een heus vissenpak. Achter mij is district 12 aangekomen. Ze hebben zwarte pakken aan, die niets tonen en een zwart iets op hun hoofd. Ik snap het idee er niet achter en ik besteed er verder ook geen aandacht aan. Ik denk alleen maar over het meisje dat ik haar heel heldhaftig vind. Wat ik wel merk is dat veel tributen naar mij kijken. Ik zie hun bange gezichten, de angst voor als ik in de arena voor ze sta. Ze zien dat ik sterk ben. Dat ik ze dood.
District 9 is net de deur uit. Rue en ik zien alleen onze stylisten. 'De anderen zijn naar het gebouw toe waar jullie eindigen,' zegt Troy.
'Oké, onthoud: Rue, geef hun je liefste lach en zwaai verlegen, en jij Thresh; Wees angstaanjagend. Geef ze hun held. Je staat boven ze,' vervolgt Floret.
We gaan in onze wagen staan, en ik heb de neiging om Rue's hand te pakken, maar ik hou mij in. Wat zullen de mensen wel denken? En wat zal Rue wel denken, dat ik haar uit de wagen wil gooien?
We rijden naar buiten en ik hoor naast me kreten van 'district 11'. De ene keer hoor je 'ah' en de andere keer 'whow.' Je kunt raden voor wie de uitspraken bedoeld zijn.
Maar we rijden nog geen twee minuten of het publiek ontploft. Iedereen kijkt naar de wagen achter ons. Wat gebeurt er achter ons verdomme?!
Ik voel mijn bloed koken, en ik waag pas te kijken als we in een rondje staan met alle wagens.
En het is vuur. VUUR! District 12 staat in brand, en staan maar te lachen en te zwaaien. Het meisje deelt zelfs handkusjes uit. Ze trekken alle aandacht naar hun toe. Wacht maar af. In de arena is iedereen ze weer vergeten. Daar zorg ik hoogst persoonlijk voor.
We rijden het plein af naar binnen. Alle tributen kijken boos naar district 12, maar ik gun ze niet eens een blik. Ik ben en blijf blij met mijn pak, want ik heb het publiek toch nog twee hele minuten in mijn greep gehad.
En ik heb mijn strategie. Ik heb hem tijdens de ceremonie bedacht, toen ik de vuur-kinderen zag. Onopvallend en angstaanjagend. Nors en sloom. Afwezig en kortaf. De vuurkinderen willen juist heel opvallend zijn maar ik ga niemand laten zien dat ik besta en wat ik kan.
Als ik weer in mijn kamer ben, heb ik 2 gevoelens. Jaloersheid en tevredenheid. De tributen van 12 hebben alle aandacht van iedereen afgehouden, maar dat gevoel is nu al ongeveer weg. Maar ik ben blij dat ik mijn strategie heb uitgekozen. De strategie waarmee Rue gaat winnen.
Als het etenstijd is loop ik naar de eetkamer. Iedereen is er al.
'Jullie hebben het prima gedaan, jammer dat 12 alle aandacht van jullie afnam. Kunnen en konden we niets aan doen. Maar morgen is de training,' zegt Chaff.
'Wat kunnen jullie, en waar zijn jullie goed in?' vraagt Seeder.
Rue twijfelt niet. 'Ik ben niet te pakken. En als ze mij niet kunnen pakken, kunnen ze me ook niet doden. Ik kan mezelf ook voeden.' Seeder vraagt of ze ook wapens beheerst.
'Nee,' zegt ze verlegen. 'Ik kan alleen met een katapult goed overweg, maar wat heeft dat nou voor nut tegen een persoon zo groot als Thresh of de jongen van district 2?' Ik voeg er nog aan toe dat ze de beste boombeklimmer van district 11 is. Rue kijkt mij even argwanend aan maar vraagt er niets over.
Chaff en Seeder knikken schuldbewust. 'Sorry Rue, ik moet je bekennen dat dat zeker niet veel nut heeft. Maar je kunt je dus goed schuilhouden, je kan vluchten en je kan jezelf voeden, dat kan nog van pas komen. En bomen zijn een goede slaapplaats, en als er gevaar dreigt kan je van boom tot boom springen.' Ik zie dat Rue zich al wat beter voelt.
Dan vraagt Chaff wat ik allemaal kan. Ik ga mezelf niet onderwaarderen. 'Ik ben heel sterk. Ik kan mij net als Rue voeden. Ik kan met een stok, en dus ook met een zwaard omgaan. Thuis gooi ik ook met messen, wat ik goed kan. Ik snij zware stukken hout scherp, en dan gooi ik ermee als een speer. In man tot man gevechten ben ik ook goed. Bomenbeklimmen kan ik ook, maar niet zo goed als Rue,' voeg ik er schuldbewust aan toe, 'ik ben een beetje zwaar.'
Seeder en Chaff staan met open mond te kijken. Ze zien me vast als een kopie van een Beroeps. 'Ik wil gewoon goed voorbereid zijn op de Spelen. En het moest wel, wou ik mijn familie in leven houden,' zeg ik boos. Waarom vinden ze het zo geweldig? De Beroeps kunnen het vast nog veel beter dan ik.
Do vraagt welke tactiek we hebben. Rue zegt: 'Blijven leven.'
Chaff moet lachen. 'Jij kunt het vast goed vinden met mijn vriend Haymitch. Wat is die van jou Thresh?'
'Ik wil nors en onopvallend zijn. Ik wil niemand laten zien wat ik kan, maar ik wil wel een hele hoge score krijgen. Niemand mag weten wát ik kan. Ik wil ook in mijn eentje de arena in, en alleen blijven.'
'Prima,' zegt Seeder, 'met de training, hou je aan de zijkant en praat met niemand. Ga alleen naar de onderdelen die je nog niet kan. Leer zoveel mogelijk. En jij Rue, maak vrienden en leg contacten. Ga naar mensen die je vertrouwt. En leer veel! Niks komt niet van pas.'
En met deze wijze woorden gaan we samen naar de trainingsessie.