#21

Lucy
Met een zwevend gevoel liep ik het huis binnen. Ik schrok op van Brianna die gelijk op me afstormde en me met allerlei vragen bestookte. Ik knikte alleen maar glimlachend. ‘Het was echt superleuk. Je hebt toch niks tegen de anderen gezegd?’ Brianna schudde haar hoofd. ‘Nope, helemaal niks.’ Ik glimlachte tevreden. ‘Ik ga onder de douche. Daarna zal ik wel verder vertellen.’ Zei ik toen. Brianna vond het helemaal goed en liep toen naar de woonkamer. Ik rende naar boven, pakte m’n spullen en liep toen de badkamer in. Ik draaide de kraan van de douche open en wachtte even tot de straal warm werd terwijl ik me uitkleedde. Ik haalde m’n mobiel uit m’n broekzak en keek op het schermpje. Het gaf aan dat ik een smsje had ontvangen. Ik opende het sms’je en zag dat het van Michiel was.

Hee schatje.
Alles goed daar?
I Love you so much
And I miss you.
X

Ik slikte even. Michiel had eindelijk wat van zich laten horen. Na één week. Was dat normaal? Meestal sms’te je toch al de dag van vertrek dat je elkaar mistte. In ieder geval als je echt van elkaar hield. Ik had hem ook de dag van vertrek een sms’je gestuurd en nu had hij dan eindelijk geantwoord. Ik zuchtte en drukte op beantwoorden.

Hee,
lekker late reactie. Haha.
hou ook van jou.
xxxx

Ik probeerde niet te laten merken dat ik boos was, ook al was ik dat wel. Ik had het idee dat hij onze relatie niet zo serieus nam en daar baalde ik van. Ik bedoel, we hadden al anderhalf jaar met elkaar. Dat was best lang. En ik hield nog steeds heel erg van hem en wilde eigenlijk niet dat dat over ging. Toch twijfelde ik daar ook weer over. Justin vond ik ook heel leuk. Deze dag was echt supergezellig geweest en Justin was echt heel lief. Een glimlach verscheen weer op m’n gezicht toen ik aan Justin dacht. Kijk, dit bedoelde ik. Ik denk dat ik ook van Justin begon te houden. Maar ik moest kiezen. Óf Michiel, of Justin. Mijn mobiel trilde weer.

Nou, wees blij dat ik sms.
ik had ook net zo goed helemaal niet kunnen smsen.
ook nog goedkoper.

Ik trok verbaasd m’n wenkbrauwen op toen ik het sms’je las. Wat was dit nou weer voor een belachelijke reactie. Hij was vast weer hartstikke dronken, of zo. Dan stuurde hij altijd van die chagrijnige sms’jes. Ik drukte op beantwoorden en stuurde terug:

Oké, wat jij wil.

Ik had besloten maar niet weer te veel te zeggen. Anders werd hij nog bozer. Ik wist hoe boos Michiel uit de hoek kon komen. En vooral als hij alcohol op had. Hij was al een keer met de politie in aanraking geweest doordat hij te agressief werd door de alcohol. Hij had toen bijna een Turk of Marokkaan – Wat het dan ook was – In elkaar geslagen. Een traan rolde vanuit m’n ooghoek over m’n wang heen. Snel veegde ik de traan met de rug van mijn hand weg en ging toen onder de douche staan. Waarom moest ik nu huilen? Ik wist het zelf niet. Om Michiel? Omdat hij onze relatie niet serieus nam. Omdat hij eigenlijk best wel een eikel was? Of huilde ik om Justin. Omdat ik toch ook wel wat voor hem voelde. Omdat ik niet tussen Michiel en Justin wilde kiezen. Ik wist niet het. Ik wist het echt niet. Het enige wat ik wist was dat ik enorm met mezelf in de knoop zat.

Oké, sorry dat het zolang duurde voor een nieuw deeltje maar ik dacht dat ik hem geactiveerd had - wat ik dus niet gedaan had - en heb vandaag van half 12 tot 8 uur gewinkeld dus ik kom er nu pas achter eigenlijk. xd