21. I hate school...

21.

Ik zit al in de les, verder is er nog niemand. Wiskunde. Ik zucht diep. ‘Wie in godsnaam heeft dat vak verzonnen?’ vraag ik aan mezelf. ‘Ik in ieder geval niet’ antwoord een stem achter me. ‘Leahh, ik schrok me dood, man!’ zeg ik. Ze lacht en gaat naast me zitten. ‘Ik hoorde van Seth dat je bij mij in de klas zit, wat heb je met hem uitgespookt? Hij is echt mega vrolijk en dat is ie normaal al dus moet je nagaan hoe het nu is’ vraagt ze aan me. Er treedt een glimlach bij me op en ik voel dat ik rood wordt. ‘Euuh, niks hoezo?’ stamel ik. ‘Ooh, gewoon hij zei dat hij je gesproken had’. Ze kijkt me grijnzend aan. Nu wordt ik nog roder. ‘Hoe weet je dat eigenlijk?’ vraag ik verbaasd. ‘Familie, weet je nog’ zegt Leah lachend. ‘Goh, zijn wij nou ze vroeg of is iedereen laat?’ vraag ik maar om van onderwerp te veranderen. Leah begrijpt het volgens mij en ze gaat er niet meer op door. ‘Bij wiskunde is iedereen laat zelfs de leraar. Volgens mij vindt hij het vak zelf ook niet leuk’. Ik lach hardop. Ik hoor de bel gaan en een minuut later stroomt iedereen als één grote trein met wagons naar binnen. Ze lachen en kletsen met elkaar. Als laatste komt de leraar binnen en hij vraagt om stilte. Ik hoop zo dat ik me niet hoef voor te stellen. Niet dat ik verlegen ben ofzo maar het blijft stom. De leraar begint. ‘Goed, we hebben vandaag een nieuwe leerling in de klas, Sophie. Misschien wil Sophie even naar voren komen zodat ze zichzelf kan voorstellen. Ik zucht diep en sta op. De hele klas gniffelt. Ik probeer zelfverzekerd over te komen en loop naar voren. ‘Nou ik ben dus Sophie en ik ben hier net komen wonen. Het gaat jullie niets aan waarom en naja dat was het denk ik’. ‘Nou kan je nog iets meer over jezelf vertellen misschien’ vraagt de leraar verbaasd. ‘Nee’ antwoordt ik droog. De hele klas lacht en ik loop terug naar mijn plek. De leraar is een beetje van zijn stuk en gaat verder alsof er niets is gebeurd. Net goed, denk ik. ‘Sla allemaal je boek open bij hoofdstuk 6, paragraaf 4’. Iedereen zucht en slaat zijn boek open. Zelf beland ik een beetje in dromenland. Ik kan alleen nog maar aan Seth denken. Straks komt hij me ophalen en zie ik hem weer. Als vanzelf vormt mijn mond zich tot een brede glimlach. ‘Euhh, Sophie, wiskunde is over hoor. We hebben pauze. Hallooo, aarde aan Sophie’. Verward schrik ik op uit mijn gedachten. ‘Waarover was je aan het denken?’ vraagt Leah grijnzend. ‘Niks hoor’ antwoordt ik snel. Maar het komt niet geloofwaardig over. Leah schudt lachend haar hoofd maar gaat er geluk niet over door. ‘Ff, voor het geval je het nog niet weet, onze wiskunde leraar is ook onze mentor en ik heb een gesprek dus je hoeft niet op mij te wachten. Maar ik zie dat je toch al andere plannen hebt’. Grijnzend knikt ze met haar hoofd richting de deur. Ik volg haar voorbeeld en zie een prachtige gestalte in de deuropening staan. Seth.