Chapter 22

Sommige leerlingen merkten dat we ook keken en keken weer weg, maar de helft van de zaal staarde nog steeds naar ons. Ik zag in mijn oog hoeken dat Ginny kwam aan lopen en haar gezicht stond niet echt al te best. Ze kwam naast me zitten. “Uhmm.. Junelle kan ik je even spreken?” Vroeg ze. “Jahoor maar waarom eigenlijk?” Waarom zou ze me opeens spreken. “Er is iets dat ik je moet vertellen” zei ze. Ik keek naast me naar Hermelien en ze vroeg wat er was “Ginny wilt me spreken als je wilt kom je ook mee” Ze knikte haar hoofd en we liepen weg zonder iets tegen de jongens te vertellen. Toen we een gang op liepen werd ik nogal nieuwsgierig “Ginny wat is er dat er zo belangrijk is?” Vroeg ik. “Nou uhmm..” Begon ze “Nou ongeveer of eigenlijk de hele school weet nu dat je een prinses bent” zei ze toen ze naar haar schoenen keek die haar opeens heel erg boeide.

Ik schrok wel van wat ze zei en ik keek naar Hermelien ik zag dat zei het ook niet wist en er nu pas achter kwam. “En hoe kwamen ze erachter?” Vroeg ik rustig. Al stond ik nu echt boos in me schoenen maar liet ik het niet blijken “Blijkbaar gingen jullie naar Hagrid en Malfidus zag dat en volgde jullie je had blijkbaar iets bij hem geflikt en wou je terug pakken. Je onthulde je geheim bij Hagrid en hij hoorde dat toen en vertelde hij het zowat de hele school” Zei ze terwijl ze het heel snel door ratelde. Omg iedereen weet het nu al!