Twenty-one

Eenmaal thuis ren ik snel naar boven en laat me op het bed ploffen. Het is allemaal gewoon een beetje teveel. Mijn moeder komt woedend de trap op gestormd en ze loopt pissig mijn kamer in. "Weetje wat die eikel van een vent me voor brief stuurt?!" Ze gooit een brief met veel vellen mijn kant op en behendig vang ik hem op. Ik lees snel over de regels en snap dan waar het over gaat. Het geld wat hij verdient heeft is meer dan dat van mama, dus krijgt hij een heel groot deel van het geld en mam maar een beetje. Op de laatste bladzijde staat een stukje wat papa erover zegt:

Zo, weet je nog wel zeker dat je niks meer met me te maken wilt hebben?
Volgens mij kan je nog wel wat centjes gebruiken. Je moet het zelf weten, maar ik ben hier tenminste heel erg blij mee. Ben je nou slim of slim? Hahaha!

De groeten,

Leo


Verbijsterd kijk ik naar de brief. "Ik weet dat hij een eikel is, maar zó erg.." Ik sta op en geef de brief terug aan mijn moeder. "Ik weet nu echt niet meer wat ik moet doen.." zegt ze verward, en er loopt een traan over haar wang. "Hak de knoop gewoon door, dan heb je maar minder geld. Ik ga gewoon een baantje zoeken. We komen er wel." Ik geef mijn moeder een knuffel. "Dat vind ik lief van je." Ze geeft me een kus op mijn voorhoofd en vraagt dan: "Wil je me zo helpen met een brief terug te schrijven?"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Wouw, super dat ik al 69 abo's heb! (:
Jullie zijn geweldig!
Ik zal het leuk vinden allemaal lange reacties
te zien waarin jullie zeggen hoe het verhaal is (:

xxx