005

‘Dit is best snel toch?’ zei hij lachend en ik knik. ‘je bent zeker op weg naar school?’ ‘Ja..’ zei ik zachtjes en verlegen. ‘Vond je het erg wat ik gistere zei aan de telefoon..?’ Ja hoor daar ga ik weer met mijn tomatenwangen. ‘Nee.. verwachte het gewoon niet, denk ik.’ Fijn dat gehakkel in zinnen, ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan. Ik kijk in zijn helderblauwe ogen en naar zijn perfecte volle lippen. ‘Heb je het koud?’ vraagt hij als hij ziet dat ik mijn armen over elkaar sla. ‘Een beetje..maar ik moet weer verder zo..’ Hij gaf een goedkeurend knikje. Mijn hart slaat een slag over als ik zijn warme bovenlichaam tegen me aan voel. ‘Heb je het nog steeds koud?’ ‘Nee..’ zei ik zachtjes en betast zijn rug met mijn handen. Hij laat me los en kijkt me even aan. ‘Zal ik met je meelopen?’ ‘Oké’ zeg ik vrolijk, het moet vast heel stom hebben geklonken maar ik voelde mijn hart een sprongetje maken. Het is stil als we lopen en ik kon er niet tegen dat hij het woord niet meer voerde. Ik pak de mouw van zijn vest vast en trek er zachtjes aan. Hij lacht naar me ‘Is er iets?’ ‘Kunnen we een keer afspreken?’ jaaa jaaa, eindelijk! Ik durfde mijn mond open te trekken, lang leve mijn grote mond! Tenminste.. als hij maar geen nee zegt.. ‘Ja is goed, heb je zondag tijd?’ Wauw het werkte, het werkte! ‘Ja dat is prima, waar spreken we af?’ ‘2 uur bij het voetbalveld?’ Ik knik en hij kijkt me tevreden aan. ‘Hier is het..’ Hij keek me verbaasd aan toen we bij mijn school stopte. Ja.. fijn.. nu weet hij ook dat ik een Katholiek trutje ben. Hij herstelde zich snel en ik deed of ik zijn blik niet had gezien. ‘Tot zondag, ik sms je nog wel.’ Zegt hij en draait zich om. ‘Gerard!’ Ik had zijn naam zo lang niet gebruikt al bleef hij wel door mijn hoofd spoken. Hij draait zich om en kijkt me vragend aan. ‘Jij hebt ook een lekker kontje!’ Hij begint hard te lachen en bedekt zijn billen met zijn handen als hij verder loopt, hij kijkt nog één keer lachend achterom en dan loop ik de gevangenis weer tegemoet.

Het was weer zover, ik kwam thuis en Sarah en Mallory waren ruzie aan het maken, Steve had er een troep van gemaakt en Daniel was nergens te bekennen. Ik deed net of ik niet zag dat het een teringzooi was en loop zuchtend naar boven. De deur van de slaapkamer van mijn ouders staat op een kier.
Ik duw hem verder open en snel schuift mijn moeder iets onder de deken. ‘Wat is er?!’ zegt ze snel. ‘Saar en Mel hebben weer ruzie.’ ‘Ja ik kom er zo aan.’ Zegt ze vluchtig en sluit dan de deur voor mijn neus.Laatste tijd doet ze zo stiekem, ik heb haar ook nog niet durven vragen over waarom ze zat te huilen. Ik wou dat papa weer eens thuis was.. Hij is militair, hij heeft schijnbaar best wel een hoge functie, dat is wat mama zegt tenminste. Misschien dat hij binnenkort uitgezonden wordt naar het buitenland.. Ik wilde niet dat hij alleen al zou overwegen om ons nog langer alleen te laten, ik zag hem al bijna nooit en daar is het gevaarlijk.. Ik hoor voetstappen op de trap, ik herkende de voetstappen, ik herkende het zware geluid en het feit dat er steeds een trede werd overgeslagen. Ik open mijn deur en ik had gelijk. ‘Papa!’ riep ik vrolijk en geef hem een kus en een knuffel. ‘Hee meid, alles goed met je?’ ‘Ja hoor papa.’ Ik had hem al vijf dagen niet meer gezien maar het voelde jaren. Papa was de enige die het goede met me voor leek te hebben. ‘Gaan we straks de wedstrijd kijken?’ vraagt hij met een glimlach, ik knik vrolijk terug. Mijn vader was ook voetbalfanaat, mijn moeder vond het eigenlijk niet goed dat ik naar mannen in blote basten keek maar als papa er was leek alles gezellig en fijn. Mama komt haar slaapkamer uit en geeft papa een kus. ‘Hoi schat’ zegt hij en kijkt haar vrolijk aan.‘Wat eten we?’ hij kijkt naar mij en wiebelt met zijn wenkbrauwen. ‘Friet met biefstuk’ zeg ik en hij likt langs zijn lippen. Mijn vader was een echte clown, hij zei altijd dat ik beter kon koken dan mama maar dat mocht ik dan niet tegen mama zeggen anders kreeg hij op zijn kop. Ik ga naar beneden om het eten klaar te maken, Sarah en Mallory vliegen papa ook in zijn armen en hij knuffelt hen. Ik leg de biefstuk in de pan en laat hem even sudderen. Als we allemaal aan tafel zitten begint papa al gulzig de friet naar binnen te werken. ‘Wat ben je toch een keukenprinses’ zegt hij lachend. Van Steve krijg ik een schouderklopje ‘Kuikenprinses’ zegt hij en glimlacht breed met de mayonaise in zijn mondhoeken. Als iedereen zijn bordje leeg heeft staat papa op en kijkt in de vriezer. ‘April, wie heeft al dat ijs opgegeten?’ vraagt hij aan mijn moeder als hij een leeg vriesvak aantreft. ‘Ja wat denk je.’ Zegt mijn moeder droog en kijkt naar Mallory en Sarah, de ijsmonsters. ‘Pff, ik had net zo’n zin in een toetje’zei hij teleurgesteld.‘Lauren kan jij niet even naar de winkel gaan?’ vraagt mijn moeder en steekt briefgeld mijn kant op. ‘Oké..’ zeg ik en pak het geld aan. ‘Ik ga wel met je mee.’ Zegt mijn vader en pakt zijn jas van de kapstok. Als we over de stoep lopen is er een pijnlijke stilte, gelukkig wordt hij uiteindelijk verbroken door mijn vader. ‘Wat is er toch met je moeder? Ze leek niet echt vrolijk.’ Ik rolde met mijn ogen, wel zodat mijn vader het niet zou zien, straks dacht hij nog dat het iets met mij te maken had. ‘Ik weet het niet, ze is amper thuis dus ik weet niet waar ze zich mee bezig houdt.’ Hij kijkt bedenkelijk naar de lucht. ‘Ik zal het er met haar over hebben.. maar gaat het wel goed met jou? En op school?’ Ik had nu wel kunnen janken, het ging vreselijk, school was een gevangenis en thuis was het ook niet veel beter, maar nee ik ga mijn vader hier niet mee belasten, hij heeft al genoeg aan zijn hoofd. ‘Ja het gaat wel goed hoor.’ ‘Ik ben blij dat te horen.’ Zegt hij vrolijk en we stappen de supermarkt binnen.