Chapter 3: In the Abyss

"Wat is dit voor een rare plek?" ik ben net wakker geworden van een bewusteloze toestand en bekijk mijn omgeving. Overal liggen kapotte speelgoeddingen en meubelen. En met overal bedoel ik ook overal. In de lucht zweeft een tafel en een vaas met rozen maar ook nog veel meer andere dingen. Het is net alsof ik in een rommelige kinderkamer ben. Maar dan wel een hele grote en donkere. Raar vindt ik het eigenlijk helemaal niet. Het enige wat ik echt raar vind is dat de wond van een paar minuten geleden helemaal genezen is!Hoe kan dat? "EEN MENS!!" ik schrik op uit mijn gedachten en zie een klein popje mijn kant op springen."EEN MENS!!! EEN MENS!!! EEN MENS!!!"roept het popje en springt op mijn hoofd. Waarna hij keihard met z'n vuistjes op mijn hoofd begint te bonken. "LAAT ME JE HERSENEN ETEN!!" ik schrik me rot en ruk het popje van mijn hoofd. Ik gooi hem een aantal meter ver weg en zet het op een lopen. Maar het popje is snel en grijpt mijn been. "JE KUNT NIET ONTSNAPPEN!" gilt het popje en begint te snijen in mijn been met zijn nageltjes. Ik schop het popje van me af, die bewusteloos op de grond valt, en kijk naar de wond aan mijn been...maar die is verdwenen. Terwijl ik me zit te bedenken hoe dat kan merk ik niet dat er achter mij nog iets veel engers dan het popje opduikt. Net iets te laat merk ik dat een soort touw zich om me heen wikkeld en meesleurd. Een enorm babyhoofd met spinnenpoten heeft me vast en begeleid me naar z'n mond. Ik probeer me los te worstelen, maar het heeft geen zin, het touw is te sterk. Ik verdwijn z'n lichaam in en beland in een soort maag. "Dit is het dan." denk ik. "Zo zal ik dus aan mijn einde komen."

"Laat mijn dochter gaan Madbaby." zegt een rustige stem. "Je dochter? Ohw! Dus zij is de gemixte! Had je niet moeten zeggen! Nu zal ik haar zeker weten verteren!" roept Madbaby kranzinnig. "Als je dat maar laat!" schreeuwd de stem opeens. Het volgende wat volgt is een lichtflits en ik ben vrij. Madbaby is in tweën gesplitst en ik zit nu tussen de resten. "Gaat het?" ik kijk op en zie een soort engel. Hij heeft vleugels. Een doek voor z'n ogen en een soort gewaad aan. "Uhm...j-ja hat gaat wel dank u." mompelde ik. De engel glimlachte en hielp me overeind. Ik liet zijn hand los en deed twee stappen achteruit. "Maar wacht eens even! Wat bedoelde u met dochter?!" vraag ik verbaasd. "Nou, ik ben je vader." zei de engel. "Maak geen grappen!Voor het geval je het niet weet mijn vader is al 15 jaar lang dood!" schreeuw ik boos. "Ik maak geen grappen, Rose. Ik ben niet dood. Ik werd teruggestuurd naar 'the Abyss'." zei de engel. Ik kijk hem niet begrijpend aan. Hij glimlachte. "Ik zal je in het kort uitleggen wat er tussen jouw moeder en mij is gebeurt."

"18 jaar geleden ontmoete ik jouw moeder voor het eerst. Ik zat toen niet in 'the Abyss' maar had een contract met een contractor. Die contractor was de beste vriendin van je moeder haar naam was Emily. Door Emily heb ik je moeder leren kennen en werden verlieft. Uiteindelijk had ik er zelfs voor gezorgd dat ze zwanger werd van mij. Er groeide een baby in haar buik die half mens half Chain, naam van de monsters in deze wereld, zou worden. Maar veel andere chains wouden die baby hebben en probeerden je moeder te ontvoeren. Dus namen Emily en ik de taak op ons om haar te beschermen. Maar de dag dat ik weer terug zou moeten naar 'the Abyss' kwam dichterbij. Ik sprak met je moeder af dat als ik zou verdwijnen ze bescherming zou aanvragen bij pandora. Ze beloofde dat ze dat zou doen en een week later werd ik samen met Emily terug 'the Abyss' ingetrokken vlak voor dat mijn baby geboren zou worden."