004

Ik pak mijn mobiel uit het vakje van mijn tas en er staat een onbekend nummer. ‘Hoi..’ zeg ik zachtjes. ‘Lauren?’ ‘Ja..’ ‘Oké, ik wilde even zeker weten dan je me geen vals nummer gaf.’ Hij lachte en ik voelde een kriebel door mijn buik gaan. ‘Hee Lauren..’ ‘Ja?’ ‘Je hebt een lekker kontje.’ Het bleef stil aan beide kanten van de lijn. Ik hang op en met het schaamrood op mijn wangen loop ik door. Waarom was ik toch zo verlegen? Ik was enorm boos op mezelf maar ik loop snel door, naar huis waar mijn huishoudelijke taken weer op me zaten te wachten.

Als ik in mijn bed lig kan ik weer niet slapen, ik voel me onrustig en ik staar naar mijn mobieltje. Een staarwedstrijd met een mobiel ga je dus nooit winnen. Ik open het menu en typ een nieuw bericht.

Wanneer zie ik je weer?

Het was alsof er een last van mijn schouders was gevallen, ik sluit mijn ogen en draai me om. Mijn hart maakt een sprongetje als ik mijn mobiel vervolgens weer voel trillen.

Snel, dat beloof ik.

Het waren weinig woorden maar ze zeiden zoveel.. Kan ik verliefd zijn op iemand die ik amper heb gezien? Nee toch? Waarom voelde ik me dan zo verlegen bij hem.. Normaal heb ik altijd een grote mond.. Maar toch.. wat was hij leuk.. en die ogen. Als ik de deur open doe ligt mijn moeder snikkend op tafel, ik schrok me kapot. ‘Mam? wat is er?’ Ze kijkt geschrokken op en veegt haar tranen weg, ik snap niet waarom ze dat doet maar ik houd maar mijn mond. ‘Mam..’ ‘Lauren nu even niet, ga je huiswerk maken.’ Dat was duidelijke taal, ik draai me om en loop de trap op. ‘Wat is er met mama?’ vraagt Sarah als ik boven ben. ‘Weet ik veel.’ Zeg ik geïrriteerd en smijt ik mijn deur dicht. Godver dan is ze een keer thuis en dan gaat ze een potje zitten janken, ik wilde dat ik een normale moeder had. Een moeder die wel voor haar gezin zorgde en niet de oudste dochter alles maar liet opknappen en er zelf tussenuit sneaken als het haar uitkwam. Ik begon steeds meer een intense haat voor haar te ontwikkelen en ik was er niet trots op maar iedere keer als ik aan haar dacht voelde ik enkel haat. Ik pak mijn wiskundeboek en ga in het raamkozijn zitten, ik zet het ietwat open zodat er wat frisse lucht mijn kamer in kon komen. Als ik over de huizen keek in de verte kon ik het voetbalveld zien liggen.Ik kon me totaal niet concentreren en ik tikte enkel met het gummetje van mijn potlood tegen mijn boek. Als je heel goed kijkt kon je rode vlekjes over het veld zien bewegen. Zou hij één van die rode vlekjes zijn? Ik leg mijn mobiel naast me, ik zou wel iets willen sturen naar hem, maar wat? Ik wilde hem gewoon zien, kijken of ik weer voel wat ik voelde die keren dat ik hem zag. Maar ik moest stomme wiskundesommen maken..

Ik heb de wekker extra vroeg gezet, vandaag ga ik tien minuten eerder naar school dan weet ik zeker dat ik op tijd ben. Ik heb me deze morgen netjes aan kunnen kleden en mijn haar in een keurige scheiding kunnen kammen. Mama lag nog op bed dus heb ik het brood voor de rest klaar gemaakt, ik had er al rekening mee gehouden dat ze weer niks zou doen.. Nu moest ik haar toch wel wakker maken want Mallory,Sarah en Steve moesten ook naar school. Ik schud haar aan haar schouder en ze schrikt wakker. ‘Mama, het is bijna 8 uur.’ ‘Jaa ik kom er zo uit.’ Mompelde ze. Ik geloofde niet dat ze helemaal wakker was maar ik kon me er geen zorgen om maken. Ik loop door het halletje bij de trap als Sarah aan komt gelopen. ‘Lauren ik krijg mijn haar niet gevlecht.’ Het zat schots en scheef, het zag er niet uit. Ik vlecht haar haren in 2 vrolijke vlechten en pak dan mijn schooltas. ‘Mama komt er zo aan, ik ga naar school nu’ zeg ik tegen haar en geef haar een kus op haar wang. ‘Doei doei.’ ‘Doei’ antwoordde ze en ze bleef eenzaam in het halletje staan. Het was al weer een stukje frisser dan gistere, ik had beter nog een vestje aan kunnen doen maar ik had geen zin om weer terug te lopen. Het gras leek groener, ja dat klonk als één of ander cliché spreekwoord maar het was gewoon zo. Ik zie enkel één rood stipje. Ik kom steeds dichterbij en het stipje word een vlek Hij steekt zijn hand op en lacht vrolijk. Ik kijk even links en rechts of die gast van laatst er niet was, maar we waren met zijn tweeën. Hij komt naar me toegelopen en kijkt me glimlachend aan.