A joke?

Het beeld dat ik zag leek helemaal niet op het beeld dat ik gewoon was in de spiegel. Zou hij wel weten wie ik was? Waarschijnlijk niet, anders zou hij mij toch nooit vragen om te dansen. Maar wat als hij wel wist wie ik was? Neen, onmogelijk, maar toch? Shit waarom maak ik mij hier zo druk over? niemand herkende mij en als hij mij wel herkent dan maakt dat toch niets uit? Waarschijnlijk wilde hij alleen maar dansen en vroeg hij het eerste meisje dat hij zag, en toevallig was ik dat, dus niks aan de hand. *krak* Ik draaide mij om en zag Kaname daar staan. Wat doet die hier? Hij liep naar mij toe, alleen dat was geluidloos, het was alsof hij het gras niet eens raakte, alsof het vanzelf boog onder zijn voetstappen. Maakte hij dan opzettelijk geluid zodat ik mij zou omdraaien? Hij stond nu vlak voor mij. 'Waarom liep je weg?' Ik wist niks te zeggen, waarom vroeg hij dat nou? Misschien had ik hem wel voor schut gezet? Plots streelde hij mijn gezicht. 'Kaida waarom liep je weg?' Hij wist mijn naam??? Hij schoof het masker van mijn gezicht, waardoor het op de grond viel. Ineens kuste hij mij, zijn lippen voelden zacht en warm aan. Ik kon niet meer helder nadenken, wat gebeurde hier nu?? Dit kan alleen maar een droom zijn. Hij zette een stap achteruit waardoor ik recht in zijn ogen keek. 'Wat,...hoe?' ik volgde het niet. Hij wist wie ik was en toch kuste hij mij? Is dit een grap of zo? Ja dat kan niet anders, hij haalt gewoon een grap met mij uit, wat kan het anders zijn?! Ik draaide mij om en liep zo snel mogelijk weg.

De tranen rolden over mijn wangen en de koude wind sneed in mijn gezicht. Mijn voeten deden verschrikkelijk veel pijn door het lopen maar dat voelde ik niet. Mijn gedachten waren het enigste dat ik voelde. Waarom? dat woord bleef mij maar achtervolgen, waarom deed hij dit? Waarschijnlijk hoopte hij dat ik aan iedereen zou vertellen dat ik diegene was die met de prins heeft gedanst, waar ze mij dan mee zouden uitlachen. En nu dat ik waarschijnlijk tegen heel de school ga zeggen dat hij mij gekust heeft, zullen zij dat gaan navragen, en hij zal dan antwoorden 'Wie?' of 'Ik ken haar niet.' of zo iets in die aard en dan zou heel de school mij nog zieliger vinden. Die klootzak!
Ik stormde mijn kamer binnen, deed snel mijn kleed uit, en gooide die in het onderste schap van mijn kast, daar keek toch niemand. Ik gunde het die klootzak niet om mij voor schut te zetten. Ik ging op mijn bed liggen en huilde mezelf in slaap.