3.1 The truth...

Damon p.o.v

Ze haalde 3 wijnglazen tevoorschijn en liep weg. Wat gaat ze doen? Ik keek naar Elena en Stefan en zag dat ze nogal boos keken. ‘Wat?’ vroeg ik onverschillig. ‘Wat had dat te betekenen?’ vroeg Elena. ‘Ze zei dat ze het straks ging uitleggen, weetjenog?’ zei ik en haalde mijn schouders op. Ze kwam terug met 5 bloedzakken, ik zag dat ze goede smaak had. Ze had ook nog een fles mee met bloed dat ik niet weet wat het was. ‘Is er iemand vegetarier?’ vroeg ze. Ik en Stefan keken haar onbegrijpend aan. Ze zuchtte geergerd, ‘Is er iemand die dierenbloed drinkt?’ zei ze dan. Stefan zei dan ‘Ja ik’ ik dacht dat hij wat trots voelde. Och, de konijneneter vind zichzelf trots hoe zielig, dacht ik geïrriteerd terwijl ik met mijn ogen draaide. Ze knikte en deed de fles open, een geur dat ik nog nooit geroken had kwam uit de fles. Ze goot er wat van in een wijnglas. Toen opende ze een zakje en goot het in de andere twee bloedzakjes. Ik zag Elena wit wegtrekken, ghehe nog nooit bloed gezien lieverd. ‘Hou je mond eens wilje?’ zei dat meisje geïrriteerd. Ze kwam met de drie glazen aangelopen en gaf dat glas met dat rare bloed aan Stefan en het andere aan mij. Ik rook eraan en merkte dat het AB-positief was, hmm mijn favo bloed. Ik zag dat Stefan het niet vertrouwde en wat raar aan het bloed rook. ‘Is er iets?’ vroeg ze dan aan hem, ik zag dat ze een slok nam, ook vampier? ‘Wat is dit?’ vroeg hij dan. Ze fronste haar wenkbrauwen ‘Weet je niet wat voor bloed dat is?’. ‘Nee hij is zo’n lieverdje dat hij alleen maar eekhoorntjes en konijntjes eet’ zei ik met een poeslieve stem. Ze keek me aan en vroeg ‘Oh weet jij dan van wat dat bloed is, als je het zoveel beter weet?’ en zette een hand op haar heup en keek me uitdagend aan. Ik keek direct naar mijn glas, damn daar had ze me. ‘Als je denkt dat je het beter weet heb je het mis, dus hou je mond maar liever, dat is beter voor iedereen’ siste ze naar me, man wat een bitch, daar hou ik wel van. ‘Goed, als je wilt weten wat voor bloed het is het is bloed van een wilde poema, ik zal je een tip geven, als je goed dierenbloed wilt moet je een carnivoor of een omnivoor hebben, die ruiken wel lekker omdat ze vlees eten en het smaakt ook goed omdat het een beetje op mensenbloed lijkt, herbivoren eten alleen maar planten en dat maakt het dat de smaak niet echt een van de beste is’ zei ze. Hoe weet ze dat allemaal? Ze draaide zich naar me toe en antwoordde op mijn gedachten ‘Omdat ik ook nog op dierenbloed heb geleefd omdat ik niet altijd mensen wil vermoorden maar toen kreeg ik goede connecties met dokters en zo kon ik aan bloed geraken van de bloedbank, als je het zo graag wilt weten’ toen draaide ze zich terug naar Stefan ‘Ik heb heel wat smaken geproefd en heb de lekkerste uitgekozen en meestal waren dat omnivoren of carnivoren, en als je wilt heb ik nog wel een voorraad liggen je mag het hebben als je wilt, dan zal je Macht weer op kracht komen want hij is zwak nu is het niet?’. Stefan knikte en nam een slok. Och ik moet gewoonweg kotsen. ‘Hmm je hebt gelijk het is niet mis’ zei Stefan en hij glimlachte naar der. Ze ging naast me zitten, en ze wachtte. ‘Iemand een vraag ofzo?’ vroeg ze dan maar. ‘Wie ben je eigenlijk?’ vroeg ik, ik weet nog altijd haar naam niet. ‘Mijn echte naam is Shayennella, maar ik wil dat iedereen me Shayenne noemt’ zei ze. ‘Ben je van adel?’ vroeg Stefan. Ze knikte ‘van Frankrijk’. ‘Hoe oud ben je?’ vroeg Elena geinterreseert. ‘Ik loop al zo’n 756 jaar op deze aardbol’ zegt ze met een glimlach. Dat is langer dan ons, dacht ik. ‘Zeg mag ik ook een paar vragen stellen?’ vroeg ze en keek mij en Stefan aan. We knikten allebei. ‘Oké, Wie zijn jullie?’ vroeg ze, ze zal vast dezelfde vragen stellen. ‘Je gaat vast dezelfde vragen stellen als ons zeker?’ vroeg hij, en Shayenne knikte met een glimlach. ‘Oké, ik ben Stefan Salvatore, ik ben ook van adel, en ik denk zo’n 145 jaar ongeveer’ zei Stefan, Shayenne draaide zich naar mij toe en keek me hoopvol aan. ‘Ik ben Damon Salvatore de oudere broer van Stefan’ en ik kon het niet laten om een grijns te werpen naar Stefan die met zijn ogen rolde ‘Ik ben natuurlijk ook van adel, en ook zo’n 145 jaar denk ik’ zei ik. ‘Oké ik heb nog 1 vraag’ zei ze en keek ons aan We knikten weer, ze nam een hap adem alsof het iets verschrikkelijks was dat ze ging vragen.