005

Sergio Ramos

Oke, dat meisje wat net samen met Bojan binnen liep is echt.. Ja wat is ze. Geweldig? Prachtig? Ik heb er geen woorden voor. Ondanks dat ze verdriet had zag ze er zo mooi uit. “Gast, je staart.” Fluisterde Cesc en hij gaf me een stoot tegen mijn arm. “He wat?” Zei ik en ik keek hem verbaasd aan. “Je was aan het staren. En we mogen nu gaan trainen.” Zei Cesc met een grijns. “Ah oke.” Mompelde ik en ik trok mijn trainingsshirt aan. Ik heb echt helemaal geen zin om te trainen. Normaal is dat een van de dingen die ik het liefste doe, maar nu, nu heb ik er gewoon echt geen zin in. Wat moet ik nou bij deze club? “Nu zit je weer ergens anders met je gedachten, kom!” Zuchtte Cesc en hij trok me mee richting het veld. “Ja ja ik kom al.” Zei ik en ik trok mijn arm los. We liepen samen het veld op en ik keek onwennig om me heen. Dus, dit is het veld wat nu mijn ‘thuis’ moet zijn. Ik had gehoopt dat ik mijn bezoekjes aan dit stadion kon beperken tot één keer per jaar, maar helaas het is nu het veld waar ik zo het grootste deel van mijn tijd moet gaan verknoeien. “Kijk.” Zei Cesc en hij knikte in de richting van de dug out. “Wat wil je daar mee zeggen?” Vroeg ik verbaasd. Cesc trok een van zijn wenkbrauwen omhoog en keek me met een grijns aan. “Oh kom op zeg.” Zei hij lachend. “Geen idee waar je het over hebt.” Zei ik nonchalant en ik keek nog een keer naar het meisje. Ze is echt geweldig, maar wat doet ze hier in godsnaam? Zou ze het vriendinnetje van Bojan zijn? Was ze daarom net samen met hem binnen gekomen? “Nou zoals we zien hebben we twee nieuwe aanwinsten.” Hoorde ik Pep zeggen dus ik draaide om zodat ik Pep aan kon kijken. “Eindelijk is dé transfer rond waar we allemaal al zo lang op gewacht hebben. Cesc Fabregas is weer thuis!” Zei Pep met een grijns. De jongens begonnen allemaal te juichen en keken Cesc met een grijns aan. “En dan hebben we nog de transfer die eigenlijk niemand had verwacht. Sergio Ramos is nu ook deel van ons team.” Zei Pep. Wat ik niet verwacht had was dat ook iedereen bij mij ging juichen. Nou waarschijnlijk doen ze het gewoon om mij een plezier te doen, het zou niet zo’n goed begin zijn als ze me gingen uitjoelen. “Ik hoop dat jullie beide je thuis voelen en ik hoop dat we er met zijn allen iets moois van kunnen maken. Er is nog wel een ding, maar dat vertel ik na de training wel.” Zei Pep grijnzend. “Komt goed.” Zeiden Cesc en ik tegelijk. Alhoewel, ik weet niet of het wel goed komt, maar dat zullen we zien.