This doesnt mean that i forgive you

skkyeee pov


" ik zou het toch willen proberen skkyeee" zei hij een beetje ongemakkelijk
voor het eerst deze avond keek ik hem egt aan
ik wist niet zo goed of ik nou medelijden met hem moest hebben of het gewoon moest laten gaan
iets in mij zei dat ik hem het moest laten proberen
hij was tenslotte de vader van de tweeling
" je hebt 1 kans nicholas verpest het niet "
opgelucht haalde hij adem
op het zelfde moment kwam winloo binnen gelopen
"de jongens slapen uhm ja ik zou me even voorstellen ik ben winloo "
nicholas nam zijn hand aan en stelde zich ook netjes voor
maar niet van harte merkte ik wel op
" uhm waarom kom je niet op de jongens hun verjaardag samen met je familie volgende week dan kun je bewijzen dan je oprecht bent het gaat niet makelijk worden nicholas "
langzaam knikte hij met zn hoofd
ik had geen idee of hij het ooit tegen zijn familie had gezegd
ik ging er van uit van wel
" even een stomme vraag maar weet 1 van julli emisschien hoe laat het is ?"
`" kwart over 7 "
geschrokken stond hij op en deed z'n jack weer aan
"shitt !! ik moet gaan bedankt dat je wou luisteren en bedankt voor de uitnodeging ik zou het door geven "
ik besloot mee te lopen na de deur
"geen probleem nicholas doe je ouders de groeten en je broers ook "
knikkend en zwaaiend liep hij langzaam verder weg
ik had hem gemist maar dat kon ik hem toch niet laten weten
dat na vijf jaar hij nog steeds het zelfde gevoel bij mij los maakte


nicholas pov

op weg na huis kon ik maar niet die kleine gezichtjes van de tweeling
uit m'n hoofd krijgen
skkyeee had me paar foto's mee gegeven en paar dvd's over de jongens
na dat ik haar gevraagd had of ze er misschien 1 had
zonder het in de gaten te hebben stond ik al weer voor de deur
eenmaal binnen gekomen kwam moeder de keuken uit gelopen en keek ze een beetje bezorgt
"waar was je zo lang je zou toch met eten terug zijn ?"
zonder er echt antwoord op te geven drukte ik haar een foto in de handen van de tweeling
ze nam het vragend aan geschrokken keek ze mij aan na de foto goed te hebben bekeken
weer voelde ik mijn ogen vullen met tranen alleen dit keer kon ik ze niet tegen houden
"ik heb alles gemist mam hoe kon ik het zo verpesten waarom was ik niet terug gegaan ze bleef zo rustig ze gaf zich gewoon gewonnen "
alles kwam er uit en moeder trooster me alleen maar
"ow nicholas je was nog jong je was bang "
~" ja maar zij moest het alleen doen mam ze hadden haar er uit gegooid " onder tussen waren kevin en joe ook al na beneden gekomen
en waren ze er bij komen zitten
niet veel later ook vader en frankie
moeder liet de foto rond gaan niemand durfde nog wat te zeggen
behalve moeder
" hoe heten ze lieverd ?"
~" nathaniel en jonathan, skkyeee heeft ons allemaal uitgenodigd voor hun 5e verjaardag volgende week "
ik kon zien dat iedereen zich wat vrolijker daar onder voelde
de rest van de avond hebben we met zn allen de dvdtjes van de tweeling gekeken
er werd heel wat af gelachen om de jongens hun gedrag
"ze lijken op jou lieverd" zei moeder nog ergens tussen door
stiekem was ik ergens toch wel trots
maar voelde eik me schuldig dat ik er niet eerder was voor hun