Prologue.

'Kijk papa, het is me gelukt.' zei ik trots tegen mijn vader. 'Goedzo Isabella, durf je het nog een keer te doen?' Ik knikte en reed weg met mijn crossmotor. Ik voelde me vrij hoe ik zo reed. Nog tien meter, dan kwam de grote heuvel. Ik gaf wat meer gas, ging staan en sprong over de heuvel heen met mijn motor. Het voelde geweldig. Ik reed naar mijn vader en mijn moeder die er hoofdschuddend naast kwam staan. Ik stapte af en deed mijn helm af, 'heb je het gezien?' vroeg ik aan mijn moeder. Ze knikte, 'het is te gevaarlijk Isabella, snap dat dan.' 'Beaudine, ze kan het, het is misschien gevaarlijk, maar dan moet ik het de jongens ook verbieden.' Mijn moeder negeerde de opmerking van mijn vader. 'Oh en Isabella, Paige en haar moeder komen er zo aan om je op te halen voor je training.' Ik zuchte, ik had echt geen zin in cheerleaden, ik wou liever blijven crossen. Dimitri, mijn kleine broertje pakte mijn motor van me over en ik rende naar binnen om me om te kleden. Ik had geen tijd meer om te douchen. Snel pakte ik mijn tas toen ik de toeter van de grote Land Rover hoorde. 'Wat zie jij eruit.' zei Paige verbaasd. 'Van hetzelfde.' snauwde ik haar toe. 'Nou nou, wat aardiger kan ook wel.' zei mijn moeder. Ik stapte in de auto en we reden naar het sportveld toe, is cheerleaden wel mijn leven? Als ik zou stoppen, zou m'n moeder het me nooit vergeven.

2 years later.
De tranen stroomden over mijn wangen, papa, bleef ik maar fluisteren. Mijn broers Dimitri en Romano stonden naast me. We keken naar onze vader, die rustig en vredig in zijn kist lag. 'Waarom hij, waarom niet iemand anders..' zei Romano zachtjes.