001. The farewell.

Ik vouwde mijn laatste broek op en stopte hem in mijn roze koffer die ik dicht ritste. De sporttas met de letters: 'Monster Energy, Isabella' erop pakte ik en daar stopte ik mijn helm en handschoenen in. Mijn pak hing aan een kapstok waar een hoesje omheen zat, zo bleef hij mooi. Ik keek even in de spiegel en bond mijn lange blonde haren in een staart. Mijn joggingbroek en shirtje verving ik door een korte afgeknipte spijkerbroek en een wit shirtje zonder mouwen. Een paar zwarte gympjes deed ik aan en ik liep met m’n koffer naar beneden. 'Isabella..' begon mijn moeders vriend Jason. Ik schudde m'n hoofd 'niet nu.' Ik rende weer naar boven en pakte mijn koffer en motorpak. Beneden stonden mijn moeder en haar vriend te wachten, mijn moeder vroeg of ik even met hun mee liep naar de kamer en riep intussen mijn broer Dimitri en mijn broertje Romano. Toen iedereen in de kamer zat keken mijn moeder en Jason ons aan. 'Isabella, laten we maar beginnen met jou..' begon mijn moeder. 'Wat?' snauwde ik. 'Je weet dat Jason en ik er zwaar op tegen zijn dat je naar dat motorkamp gaat met je broers.' 'Het kan me niks schelen, ik ga toch.' 'Maar lieverd, kijk jezelf nou, je bent onze beeldschone prinses, je bent cheercaptain, die jongens maken je kapot.' Romano en Dimitri keken lachend naar mijn moeder Beaudine en Jason. 'Isabella maakt die jongens kapot.' Grinnikte mijn jongere broertje Romano. Dimitri knikte instemmend. 'Dat is zo, van pap mocht ze vroeger ook al crossen, ze is net zo goed als die jongens!' Mijn moeder schudde haar hoofd en wende zich naar Romano. 'Romano, jij gedraagt je, niet alle motors uit elkaar halen.' 'Mam, Romano is super goed, hij kan ze ook weer in elkaar zetten.' Zei ik. Jason bemoeide zich met het gesprek: 'als er niks mis is, moet je het niet uit elkaar halen en anders moet je er professionelen bij laten.' Dimitri schudde lachend zijn hoofd. 'Wat een bullshit..' Mijn moeder wees met haar vinger naar Dimitri: 'jij bent de oudste dus jij gedraagt je al helemaal.' We stonden op en kregen een voor een, een knuffel van mijn moeder en een hand van Jason. 'Ik ga jullie zo missen.' jammerde Beaudine. 'We gaan maar drie weken weg?!' antwoordde Romano. 'Let's go!' riep ik terwijl ik mijn spullen pakte, naar buiten liep en hoofdschuddend nagekeken werd door mijn moeder en Jason.