71

Ik deed de deur voor Justin open. Hij wilde naar buiten stappen maar draaide zich toen om. 'Het was leuk met je.' Zei hij. Hij glimlachte schattig en zijn ogen twinkelde. Ik knikte en glimlachte terug. 'Ik sms of bel je wel.' Zei hij. Ik knikte opnieuw. Justin zette een stap naar voren. We stonden tegen elkaar aan. 'Ik snap niet dat ik je heb laten gaan.' Mompelde hij. Hij legde zijn hand op mijn wang en bracht zijn hoofd steeds meer naar mijn hoofd. Ik wist dat hij me ging zoenen. Zijn ogen gingen van mijn ogen naar mijn lippen en weer terug. Zijn andere hand legde hij op mijn onderrug en streelde zachtjes met zijn duim erover. Mijn lippen waren een centimeter verwijderd van de zijne. Waarom deed hij er zo langzaam over? Het liefst duwde ik mijn lippen op de zijne en zoende ik hem net als een wild beest. Zijn lippen kwamen dichterbij en na een miliseconde waren ze op mijn lippen geplant. Hij zoende me vol passie en het was geweldig. Het voelde weer net als vroeger. Alsof het nooit uit was gegaan. Zijn hand gleed van mijn wang naar mijn onderrug. Ik sloeg mijn armen om zijn nek heen. Daar stonden Justin en ik dan. In mijn gang, met de voordeur open, zoenend. Een windvlaag vloog de gang ik en ik rilde van de kou. Justin haalde grinnikend zijn lippen van mijn lippen af. Ik glimlachte mijn tanden bloot, net als Justin. Ik legde mijn handen tegen zijn borstkas aan en speelde met een knoopje van zijn blousje. 'Ik weet dat jij heel graag m'n blous uit wilt trekken, maar daar zou je echt mee moeten wachten dame.' Zei Justin speels. Ik grinnikte en gaf hem een zachte duw. 'Maar ik denk dat ik nu echt ga.' Zei Justin. Ik knikte. Hij gaf me een kusje en liet me toen echt los. De warmte van Justin veranderde ik de kou van buiten. Justin had me net losgelaten en ik miste het gevoel alweer. 'Ik hou van je.' Zei hij en stapte naar buiten. 'Ik ook van jou.' Zei ik en keek hoe hij naar zijn auto liep. Hij startte de auto en reed weg. Ik sloot de deur en liep naar de woonkamer. 'Hey.' Zei ik vrolijk. 'Hallo.' Zei m'n vader serieus. Ik gaf hem een kusje op zijn wang en plofte naast hem neer op de wang. 'Waaron kwam je je eigen vader niet begroeten?' Vroeg hij. 'Omdat het een beetje vaag zou zijn omdat Justin er was.' Antwoordde ik. Toen ik erover na dacht, was het best een rare reden. Mijn vader knikte en concentreerde zich weer op het nieuws. 'Wat deed Justin eigenlijk hier? Ik dacht dat Sadie langs zou komen.' Zei m'n moeder. 'Ja, ze was hier ook. Ze ging vanmiddag weg. En ik was met Justin uit eten gegaan.' Antwoordde ik. Mijn vader draaide zijn hoofd naar me toe en keek me met grote ogen aan. Ik lachte om zijn gezicht. 'Wat?' Vroeg hij met een glimlach. 'Niks.' Wuifde ik het weg. 'Is het dan alweer goed?' Vroeg m'n moeder en ik knikte. 'Dus jullie hebben weer iets?' 'Nou. Hij heeft me niet weer gevraagd of zo.' Antwoordde ik. Op de manier hoe we tegen elkaar deden, zou je denken dat we een koppel waren. Maar hij had me geen verkering gevraagd of iets. Was het maar zo. Kon ik hem maar weer "de mijne" noemen.

Is het verhaal nog een beetje leuk...?