Hoofdstuk 1 - 1

Hoofdstuk 1 – Ontmoeting
Dagen vliegen in een waas voorbij. Ik weet dat er iets staat te gebeuren, alleen nog niet wat… Ik geloof niet in magie of mythes maar ik voel het gewoon. Sterker nog, ik weet het.

‘Mevrouw Johnson, opletten nu!’ Schreeuwde meneer Verpoel weer door de klas.
Zijn kale hoofd was rood aangelopen van woede terwijl hij het krijtje in zijn hand verpulverde tot gruis. Hij maakte zijn hand schoon door over zijn rood- wit gestreepte overhemd te wrijven waar nu een grote witte plek ontstond.
Met moeite richtte ik mijn gedachten op de les. Mijn hoofd was er gewoon niet bij vandaag. Het dwaalde telkens af naar elke denkbare uithoek van Idanha, niet dat dat erg ver reikte. In het saaie dorp waar ik nu al mijn hele leven woonde gebeurde nooit iets. Niets. Ook al hadden de laatste tijd een aantal verdwijningen plaatsgevonden, dit zorgde niet voor paniek in het zorgenloze dorp. Na al die jaren was het landschap ook gaan vervelen. Rust en stilte is heel fijn hoor, voor als je bejaard bent. Nee, ik wist nog niet precies wat ik ging doen maar hier de rest van mijn leven slijten was geen optie. Ik was geen wilde; vrijdagavond stapavond stond niet standaard op nummer één van mijn To-do lijst.
Naast mij werd er luid gekrabbeld op een papiertje en mijn gedachten sleurden zich een weg naar de werkelijkheid.
‘Fey.’ fluisterde Nadine terwijl ze een propje naar me gooide.
Nadine was mijn vriendin, ze had roodbruin haar dat stijl naar beneden hing, verder had ze een bleke haast doorschijnende huid. Het was donker in het lokaal dus had ik niet gezien dat ze wat naar mij gegooide. Versuft keek ik op. Het slordig verfrommelde propje was in mijn licht bruine haar blijven steken, nog voor ik het te pakken had, had Verpoel het al uit mijn handen gegrist en opengevouwen. Hij zette zijn bril iets lager op zijn neus en begon te lezen.
‘Ga je mee naar het dorp vanmiddag?’ las hij voor.
‘Nee, bedankt’ zei ik meteen tegen hem.
Zijn gezicht stond op onweer dus keek ik snel weg. Triomfantelijk glimlachte ik naar Nadine en gebaarde dat het goed was. Her en der in de klas was gegniffel te horen.