Chapter 2: Send to the Abyss

"Tracy?" vraag ik. "Ja?"zegt ze vragend. "Geloog jij in 'the Abyss'?" "Hmm...bedoel je die gevangenis?Né... das gewoon een sprookje om kleine kinderen bang te maken." zegt ze terwijl ze een wegwuivend gebaar maakt. Ik slurp aan mijn rietje en gniffel in mezelf. Vroeger dacht ik serieus dat mijn vader bewaker was in 'the Abyss' maar nu weet ik wel beter. Mijn vader is dood. Gestorven. Vlak voor mijn geboorte. Ik heb geen idee waaraan. Niemand heeft het me ooit willen zeggen. "zullen we gaan?"vraagt Tracy. "Oke. Het is al best laat. Laten we maar opschieten voor onze moeders boos worden!" zeg ik. " Oe dat wil ik niet nog een keer meemaken." zegt Tracy met een bange blik in haar ogen. "Nou laten we gaan dan! "zeg ik. We trekken onze jassen aan en pakken onze tassen an gaan de snackbar uit op weg naar huis.

"Echt ik ben jaloers op jouw, Rose." zei Tracy. "Hoezo?" vroeg ik. "Nou je bent mooi, slim, grappig. Je bent gewoon perfect." zegt Tracy met dramatische handgebaren. "Nou, dat valt ook nog wel weer mee hoor. Ik ben bijvoorbeeld helemaal niet goed in atletiek." zei ik. "Oh nee? Wedstrijdje doen?" vraagt Tracy. "Mij best." zeg ik en we gaan in een startpositie staan. "Jij telt af." zeg ik. "Oke....klaar voor de start?" ik zette me schrap. "AF!!!" net op dat moment werd ik opeens naar de grond gezogen. Ik kon niet weg. Tracy zag wat er gebeurde en wilde naar me toe lopen. Maar ze werd opeens van achteren gegrepen. Ook ik werd vastgepakt en ruw omhooggerukt. "Waat? Geen mooie dappere praatjes om jezelf hier uit te redden? Rose Bezarius?" Ivy kwam op me afgelopen. "I-Ivy?" krijg ik uit mijn mond. "Wat doe je?" vraag ik. "JOUW UIT DE WEG RUIMEN NATUURLIJK!" roept ze. "En mag ik vragen waarom?"vraag ik. "OMDAT JE ME IN DE WEG ZIT DAAROM!" roept ze bijna krangzinnig. Ze went zich tot het meisje wat Tracy vastheeft. "Breng haar hier." zegt ze. Tracy wordt voor mij neergezet en Ivy legt een mes in haar hand. En voor ook maar iemand haar kan tegenhouden pakt ze Tracy's arm en bestuurd hem naar mij toe.

Het mes raakt mijn huid eerst niet omdat Tracy tegenstribbeld en 'hou op!' schreeuwd. Maar ze krijgt opeens een verdovinsprik en haar arm werkt mee. Een helse pijn gaat door mijn arm. Ik gil het uit van de pijn en ik zie Tracy met ogen vol spijt naar mij kijken. Opeens begint de grond onder mij licht te geven zodra mijn bloed de grond raakte. Ivy komt dicht bij me staan en legt een hand op mijn hoofd. "Vanwege de misdaad die jij hebt begaan stuur ik jouw naar 'the Abyss'!" het bleef even stil. "jouw misdaad.....IS DAT JIJ IN LEVEN BENT!

Kettingen schietten uit de grond en wikkelen zich om mijn lichaam en trekken me mee naar benden. Tracy ruckt zich los schreeuwt het uit van ongeloog probeert bij mij te komen, maar wordt tegengehouden door een soort krachtveld. Ik zie haar er wanhopig tegenaan bonzen terwijl ik naar beneden glij. Ik zie de tranen over haar wangen glijen. Ik zie de arogante grijns van Ivy die een en al triomph uitstraald. Maar dit is nog niet voorbij. Ik zal terugkomen!

Dan wordt alles donker.