Chapter 9: Kiss

Het mes maakte een diepe snee in mijn arm, en dat was niet de enige. Meerdere keren vloog het mes over mijn armen en gezicht. Ik had nu overal wonden. "EET SMAKELIJK!" schreeuwde een van de vampiers en de rest storte zich bovenop mij. Hun monden kwamen gevaarlijk dicht in de buurt van mijn wonden. Ik probeerde weg te komen maar dat lukte niet. Ze waren te sterk. Had ik mijn krachten nou al maar. Maar die heb ik nog niet. De scherpe punttanden raken bijna mijn wonden. Ik word bang. "KANAME-SENPAI!!!!" en een vampier slaat zijn hand voor mijn mond Ik durf niet meer te kijken. Ik knijp mij ogen stijf dicht en wacht op de intense pijn.

Maar die pijn komt niet. In plaats daarvan schiet de hand die mijn mond bedekte weg en zijn er opeens nog meer vampiers. Alleen deze hadden allemaal een wit uniform aan. "De nachtklas!" roep ik blij. En alsof het een bevel was beginnen de nachtklas leerlingen in te hakken op de vampiers die mij aanvielen. Terwijl ik naar het tafereel sta te kijken ontdek ik dat niet alleen de nachtklasleerlingen aan het vechten zijn maar ook Yuki en Zero! Zero met een pistool en Yuki met een soort lange stok. Dan schreeuwt een van de nachtklasleerlingen, volgens mij Aidou-senpai, opeens. "Kaname-sama haalt u haar hier nog weg of niet!" op dat moment voel ik opeens een arm onder de holtes van mijn knieën en onder mijn rug en wordt ik snel weggedragen door Kaname-senpai die enorm bezorgt kijkt.

"Ik ben erachter." zegt Kaname-senpai zodra we bij het eerstehulpkamertje zijn. "Waarachter?" vraag ik. "Ik ben erachter dat ik toch wel wat voor jouw voel." zegt hij serieus. "En hoe ben je daarachter gekomen?" vraag ik. "Nog voor dat jij 'Kaname-senpai' schreeuwde wist ik al dat je in gevaar was. En telkens als jij in gevaar bent voel ik een soort van bezorgtheid." "Wat voor een bezorgtheid?" "Als jij sterft wil ik ook sterfen." zegt Kaname. Ik weet niet hoe ik moet omgaan met zo'n situatie dus zei ik maar wat. "Dat klonk een beetje als een Edward Cullenreactie." Kaname kijkt me verbaasd aan. "Wie is Edward Cullen?" vraagt hij. "Een karkater van een vampierfilm." leg ik uit. "Oh.....ik kijk niet zoveel films." zegt hij terwijl hij mijn arm pakt. Hij likt over een van mijn wonden aan mijn armen. "W-Waarom doe je dat?!" vraag ik met een rood hoofd. "Wat. Het moet gedesinfecteerd worden." zegt hij. "Dat kan ook met water!" roep ik. "Dat is veel minder leuk." zegt Kaname en gaat verder met likken.

Na een tijdje zijn bijna al mijn wonden alweer verbonden. Ik heb er alleen nog een bij mijn lip zitten. Er wordt op de deur geklopt. "Binnen?" roept Kaname. De deur gaat open en directeur Cross verschijnt. "Kaname de vampiers zijn uitgeschakeld. Kom je zo weer naar de les?" vraagt hij. "Ja ik kom zo." zegt Kaname. "Oke." zegt directeur Cross en doet de deur dicht. Kaname zucht likt het bloed bij mijn lip weg kust me en vertrekt. Terwijl ik met mijn rooie kop bijna flauwval.