Schrijfwedstrijd Splendour /|\ Opdracht 1 /|\ Meet..
OPDRACHT 1 Inleverdatum: 20 maart 2011
Hieronder staan en aantal links (Genoeg voor iedereen, maar wie eerder kiest heeft natuurlijk meer keus). Elke link is een foto waarop zich een meisje of vrouw bevindt. De bedoeling is dat ieder van jullie en foto kiest en dit wordt de basis van jullie verhaal, jullie hoofdpersoon dus. Het is dus concreet de bedoeling om een stukje rond deze persoon te schrijven; een levensverhaal of een speciale gebeurtenis uit het leven van deze persoon. Het kan ook zijn dat de 'foto-persoon' een beroemd persoon tegenkomt; een voetballer, zanger, acteur, etc. Zolang het meisje op de foto maar de hoofdpersoon blijft mag alles.
Hieronder staat ook nog een paspoortje wat ik ook graag ingevuld zou zien. Je moet je natuurlijk niet helemaal aan dit paspoort houden, je mag zelf dingen toevoegen. Kwestie van jullie fantasie te testen.
Het doel van deze opdracht is dan ook dat jullie je fantasie gebruiken. De meeste punten zullen hier dus ook op staan. Probeer het zo origineel mogelijk en levensecht te vertellen. Laat ons meevoelen en meeleven met de gedachten van jullie hoofdpersoon.
Het enige wat jullie dus krijgen is de foto. En ik zou zeggen succes allemaal en probeer ons mee te sleuren in het verhaal.
Naam; Serena
Nickname; Sereen
GeboorteDatum; 15/01/1994 (17)
Uiterlijk; Rood haar. Heldere groene ogen. Normaal/Mooi dun. Tussen de 1.60m & 1.70m. I aan de bleke kant. Of je kijkt gewoon op de foto hierboven.
Piercings; 2 oorbellen in haar oorlel. Rechts onder lippiercing.
Familie; Enigs kind. Gescheiden ouders. Af en toe contact met de rest.
Nationaliteit; UK[/u]
Hier lig ik dan, op het spoor. De laatste tijd lig ik hier wel vaker. Waarom? Ik heb geen flauw idee. Het heeft wel een soort van veilig gevoel. Ook al razen er wel eens treinen overheen. Toch ken ik op deze plek geen gevaar. Mijn veilige haven. Hier kan ik na denken. Ik doe mijn ogen dicht en luister naar de wind. Er staat een zacht briesje. Woorden stromen in me hoofd. “Onbekend.” mompel ik. Dat is wat ik ben. Onbekend. Niemand kent me. Ik vind het wel best zo. Ik word niet gepest, ik ben niet populair. Ik sta meer op de achtergrond. Pff, ik lijk wel zo'n typische 'boek'- meisje. Je weet wel. Onbekend meisje, krijgt een ongelofelijke knappe jongen als vriend. Haha, was dat maar waar. Ik, Serena, die uit gaat met Damen. Die ongelofelijke knappe jongen van school. Ook al is hij arrogant, hij is onwijs knap.
Nee, liefde is niet voor mij bestemd. Ben nu inmiddels 16 jaar, en nog geen 1 vriendje gehad. Je kan het sneu noemen, zo voelt het ook. Ik doe mijn open ogen en ga rechtop zitten. Ik sta op en ga rond lopen. Om me heen zie ik allemaal bosjes en bomen met mooie groene bladeren. De zomer breekt aan en dat is duidelijk te zien. Hier vlak bij is een open veldje. Heerlijk liggende gras. Ben er al paar keer in slaap gevallen.
Ik loop van het spoor af richting het veldje. Voor de bosjes blijf ik staan. Bijtend op mijn piercing kijk ik naar de stekels die aan de bosjes zitten. Ik had een vest moeten meenemen, bedenk ik me eigen. Voorzichtig doe ik paar takken aan de kant en sluip als het ware door de bosjes heen. Zachtjes hoor ik iemand praten. 'He?' zeg ik zachtjes. Ik loop wat verder naar het veldje toe en de stem werd harder. Wanneer ik er bijna ben, blijf ik staan en kijk door de bosjes heen. Het veldje was niet leeg, in tegendeel er zat een jongen! Met iets in zijn handen. Wat doet hij daar?
“Meisje met je groene ogen, meisje met je rooie haar. Serena, Ik heb je altijd gemogen, wist je dat maar.” mompelt hij zachtjes. Ik schrok, hoorde ik daar mijn naam? Wie is hij? Hij zit met zijn zij naar me toe, ik zie hoe hij met zijn hand snel heen en weer beweeg, soort kras beweginkjes. “Ik heb het!” schreeuwt hij ineens. Hij buigt voorover en gaat schrijven. Ik was benieuwd wat hij had opgeschreven. Zou hij het wel voorlezen? “Ik heb een probleem.” hoor ik hem zachtjes zeggen. “Als ik haar zie doet mijn maag zo raar. Ik heb een probleem. Als ik haar zie hoor ik toeters en bellen. Ik heb een probleem. Misschien heeft ze een vriendje daar. Ik heb een probleem. Want ik wil haar vergezellen. Ik heb een probleem. Ik ben verdomme verliefd op haar. Ik heb een probleem. En ik durf het haar niet te vertellen.” Een moment stop ik met ademen en doe een stap achteruit. Een luide krak volgt, doordat ik op een tak trap. Hij kijkt mijn kant op en ik loop zachtjes naar achteren en verstop me achter een bosje. Zou hij mij hebben gezien?
Reageer (3)
^^^Open einde. Ooit van gehoord? c':
1 decennium geledenNee grapje c:
In ieder geval, hoi Syll.
De titel klonk interessant, dus ik ging het lezen~
Het is ook best mooi c:
Goh, ik mis een beetje verhaallijn in dit verhaal.
1 decennium geledenHet begint heel erg hoopvol, mooie beschrijving van de plaats waar ze zich bevind en waarom, gevoelens, etc.
maar dan loop het een beetje vreemd. Het lijkt net alsof je er snel vanaf wilde zijn. En ik vind het einde ook een beetje jammer. Je had het meer kunnen uitbreiden aangezien je verhaal ook maar rond de 500 woorden ligt. En op de fouten moet je ook een beetje proberen te letten, je verhaal even laten rusten en dan een keer goed herlezen kan helpen ^^
veel succes verder nog!
Hmm, ik heb echt enorme twijfels over dit verhaal.
1 decennium geledenHet is best wel leuk gedaan met het meisje dat ligt te denken op een plek die veilig voor haar is, maar in feite eigenlijk alles behalve een veilige haven ís.
Maar het eindigt niet. Het eindigt met een vraag, en dat is geen einde. Er hoort op z'n minst nog wat achter te komen, dit is echt irritant. Ik kan niet tegen open eindes, en al zeker niet eentje op zo'n manier.
Je maakt af en toe fouten, je tekst is niet heel handig opgesteld om het te lezen, maar met wat verbetering en kritisch zijn, kan je wel heel wat verbeteren.