004

29/07/2012
Zenuwachtig stap ik de trein uit. Zo het station van Leiden in, ik herken dit station uit duizenden. Ik ben hier al een keer eerder geweest om Jay zelf op te zoeken maar had hem nooit kunnen vinden tot hij opeens bij ons op het strand zat. Dit is nu de achtste keer dat Jay en ik af hebben gesproken in 13 dagen en iedere keer blijft leuk. Het is alsof ik helemaal niet ziek ben als ik bij hem in de buurt ben en dat terwijl ik hem nog helemaal niet goed ken. Ik kijk even om me heen maar lang hoef ik niet te zoeken, ik voel twee sterke armen om me heen en ruik de geur die me sinds kort erg bekend is. Met een grote lach op me gezicht draai ik me om en sla ik mijn armen om zijn nek heen. Glimlachend druk ik voorzichtig mijn lippen op de zijne. Zijn baardje kriebelt vertrouwt en lachend laat ik hem weer los. 'Ik heb je gemist.' Fluistert hij zachtjes terwijl hij door de haren van mijn pruik aait. Ik schiet in de lach en leun dan met mijn hoofd tegen zijn schouder aan.
'We zagen elkaar gister nog!' Hij drukt me nog even tegen zich aan en haalt dan zijn schouders op. Grijnzend druk ik me lippen in zijn nek. 'Ik heb jou ook gemist hoor.' Snel pak ik zijn hand en loop ik richting de uitgang van het station.
Als we buiten zijn voel ik hoe de zonnestralen mijn gezichten streelt, waardoor er automatisch een glimlach op mijn gezicht staat. Ik weet dat dit een super dag gaat worden en kan niets anders dan alleen maar vrolijk zijn. Niemand kan deze dag nog voor ons verpesten. Snel zet ik mijn zonnebril op me neus en loop ik verder. Ik hoor Jay lachen en kijk hem even nieuwsgierig aan. 'Wat is er?' Hij schudt grijnzend zijn hoofd en streelt mijn wang langzaam richting mijn kaaklijn naar mijn hals. Hij doet een stap dichterbij waardoor onze lippen nog maar een paar kleine centimeter van elkaar af zijn. Zijn frisse adem streelt precies de plekken wat zijn hand net deed. Voorzichtig ga ik iets op mijn tenen staan waardoor ik bijna zijn lippen raak, maar nog niet helemaal. Mijn handen plaats ik in zijn haar. Ik voel hoe hij nog ietsjes dichter op me komt staan voor zo ver dat kan en plant dan toch mijn lippen op de zijne en nog voordat ik het echt kan realiseren staan we daar dan toch innig te zoenen. Zijn handen glijden voorzichtig van mijn hals naar beneden richting mijn heupen. Ik heb mijn ogen gesloten en kan niets anders dan van dit geweldige moment genieten. Ik voel hoe zijn tong voorzichtig met de mijne speelt en kan niets anders dan gewild terug zoenen. Even lijkt het alsof wij alleen zijn op deze wereld, alsof er niemand anders om ons heen is en alsof dit moment eeuwig kan duren, maar dat lijkt maar even want na een kleine minuut laten we elkaars lippen dan toch heel langzaam los en kan ik niets anders dan glimlachen. Jay drukt zijn lippen nog op mijn voorhoofd wat er voor zorgt dat ik alleen nog maar een grotere glimlach krijg. Ik hou van deze jongen, ook al ken ik hem nog niet eens zo goed. Hij laat me dingen voelen hoe ik me nog nooit gevoeld heb en ik moet eerlijk zijn, die gevoelens zijn heerlijk.
'Wat ben je toch een schatje he?' Hij moet lachen wanneer hij dit zegt. Ik voel hoe het bloed naar me wangen stijgt en verstop giechelend mijn gezicht in zijn hals. Zijn armen slaat hij om me heen terwijl hij mijn rug langzaam streelt. 'Mijn schatje.' Fluistert hij waarna hij nog even snel een kusje op mijn oor drukt. Ik ga weer recht staan en bijt even op me lip, die jongen krijgt me echt helemaal de wolken in. 'Terrasje nemen dan maar?' Hij grijnst wanneer hij me afwezig ziet knikken, verdronken in zijn ogen.