Im sorry !!

skkyeee pov

ik had hem nog nooit zo gestrest en opgefocked gezien
als dat hij nu was
en om eerlijk te zijn begon ik me aan hem te irriteren
"nickolas ga zitten voor ik zelf helemaal ga flippen"
even keek hij me boos aan maar ging toch zitten
"ik snap het niet skkyeee hoe je zo rustig kan blijven
dit is niet niks ik bedoel weet je het wel zeker ?''
afwachtend van wat ik ging zeggen volgte hij mijn elke beweging
"tuurlijk weet ik het zeker nicholas jeeez wat denk je wel niet van mij"
~"ik weet het niet "
hij probeerde een zwake glimlach op te zetten
maar faalde er in
"morgen gaan we op tour skkyeee maar ik beloof je alles komt goed
ik zal er altijd zijn "

en zonder verder nog wat te zeggen stond hij op
en keek me nog 1x aan
voor hij de deur uit liep