#16

Lucy
De rest van de lunch was ik er niet echt met m’n aandacht bij. Ik moest steeds aan Justin denken. Ik was bang dat ik superveel spijt kreeg als ik niet naar hem toe ging maar ik was ook weer bang dat als ik naar hem toeging dat het dan weer op een ruzie uitliep en dat ik dan weer de rest van de dag chagrijnig was. Toen we klaar waren met de lunch ging ik nog even in de woonkamer zitten. Ashley, Morgan, Brianna en Elizabeth waren daar ook en hadden natuurlijk weer een gesprek over Justin Bieber. Brianna hield een tijdschrift vast waar een interview instond met Justin. ‘Aah, hier staat dat als hij een meisje leuk vind er ook echt voor gaat.’ Zei Brianna. ‘Nou, ik zou ook echt voor Justin gaan als ik hem kende.’ Zei Ashley toen. Morgan knikte. ‘Inderdaad. Hij lijkt me echt zo’n lieve jongen. Als je zijn vriendin bent geeft hij ook echt om je en zou hij je niet gaan kwetsen of zo.’ ‘Nee, als ik hem kende zou ik hem zelfs niet willen kwetsen. Ik wil er niet eens aan denken hoe hij eruit zou zien als hij gekwetst is.’ Zei Brianna weer. Ik slikte en zag Justin’s gekwetste uitdrukking weer op zijn gezicht. Ik had hem echt gekwetst. Hoe stom kon ik zijn. Hij bedoelde het allemaal goed. Maar ik moest weer eens hysterisch tegen hem uitvallen. Ik moest naar hem toe. Gewoon om mijn excuses aan te bieden. Ik moest hem zien. Ik stond op en pakte m’n jas van de kapstok. ‘Waar ga je heen?’ vroeg mama verbaasd. ‘Ergens. Ik ben zo weer terug. Duurt maar heel even.’ Antwoordde ik en ik rende het huis uit.

Ik rende zo hard als ik kon naar Justin toe. Na vijf minuten kwam ik hijgend bij het huis aan. Er stond geen auto en alles zat dicht. Ik hoopte dat Justin thuis was en zenuwachtig belde ik aan. Na een minuut deed Justin de deur open. ‘Lucy? Wat doe je hier? Ik dacht dat je niet zou komen?’ Ik schudde m’n hoofd. ‘Nee, ik wilde alleen even sorry zeggen voor donderdag. Ik had niet zo lelijk moeten uitvallen tegen jou. Het spijt me.’ Justin keek me verbaasd aan. ‘Kom binnen.’ Zei hij toen. Ik schudde m’n hoofd. ‘Nee, hoeft niet. Ik kwam dit alleen maar even zeggen.’ ‘Aah, kom op. Even kan toch wel? Je hebt anders toch waarschijnlijk niks te doen.’ Zei Justin terwijl hij me naar binnen trok. Kijk, dit was nou een irritante eigenschap van Justin. Hij trok me mee naar de woonkamer en gebaarde dat ik moest gaan zitten. Ik ging in de stoel zitten waar ik gisteravond ook in zat en wachtte af. ‘Het spijt mij ook.’ Zei Justin toen terwijl hij me aankeek. ‘Ik had je niet moeten zoenen. Ik wist dat je een vriend had.’ Ik keek hem aan en glimlachte toen. ‘Waar zijn Pattie en je opa en oma?’ vroeg ik. ‘Ooh, die moesten een boodschap doen.’ Antwoordde Justin. Ik knikte als teken dat ik het begreep. ‘Maar ik denk dat ik nu maar weer ga. Ik had tegen m’n moeder gezegd dat ik maar heel even weg bleef.’ Ik wilde weglopen maar Justin hield me alweer tegen. ‘Kunnen we misschien… dit weekend ofzo, een keer afspreken?’ Zijn mooie donkerbruine ogen keken me vragend aan. Ik keek Justin wantrouwend aan. Hij zag dat en zei snel: ‘Gewoon als vrienden hoor.’ Ik glimlachte en knikte toen. ‘Is goed.’ Justin moest ook glimlachen. ‘Oké, leuk. Zal ik je dan om twee uur ophalen? Dan kunnen we eerst gaan winkelen, daarna ergens wat eten ofzo en daarna naar de bioscoop?’ stelde hij voor. Ik knikte weer. ‘Ik vind het goed.’ Ik glimlachte even naar hem en liep toen het huis uit. Ik voelde zijn ogen in m’n rug prikken maar ik keek niet achterom. En het klonk misschien raar, maar ik had het idee dat ik hem nog leuk begon te vinden ook.