Een zielig verhaal DIT GAAT NIET OVER MIJ!

Gaat Niet ovr mij!!


Maar over een man uit Marokko:



Het doet me heel veel pijn en liever wil ik niet meer bestaan.

Mijn moeder had maar één oog. Ik had echt een hekel aan haar, omdat
ik altijd verschut stond door haar uiterlijk.Ze werkte als schoonmaakster op de school waar ik op zat. Op een dag kwam ze mijn les binnen en vroeg mijn leraar of ik wel mijn best doe in de les. Ik schaamde me dood. Hoe durfde ze mijn klas binnen te komen??? Ik deed alsof ik haar niet ken en keek haar aan met haat in mijn ogen.Een dag later begon een klasgenoot mij te pesten. HAHAHA jouw moeder heeft maar één oog. Op dat moment voelde ik me gepest en had ik graag levend begraven willen worden. Ik wou mijn moeder graag dood hebben. Toen ik thuis kwam begon ik boos te schreeuwen,,, Val dood, door jou word ik op school gepest met je lelijke gezicht. Ze zei helemaal niks terug en ik twijfelde niet met mijn woorden, omdat i heel erg boos was.

Geen één seconde had ik na gedacht hoe ze zicht voelde door mijn
harde praatjes. Op school deed ik mijn best en ik had mijn besluit genomen om in Amsterdam te gaan studeren. Na dat ik mijn diploma had behaald ben ik gaan trouwen en kreeg ik kinderen. Ik leefde heel erg gelukkig met mijn vrouw en mijn kinderen. Op een dag belde mijn moeder aan
mijn deur. Mijn kind deed de deur open en was geschrokken van mijn
moeders de uiterlijk. Het was ongeveer 10 jaar dat ik haar niet hadg
ezien en gesproken. Ik was boos geworden en stuurde haar weg. Wat kom je nou hier doen? Mijn kinderen worden bang van je ga weg van hier. Heel zachtjes zei ze toen, Oh sorry ik ben naar het verkeerde aders
gekomen en ze liep weg. Maanden later werd ik op een dag wakker van mijn slaap midden in de nacht. Ik droomde over mijn moeder. Ik had besloten om weer naar mijn oude dorp te gaan om te kijken hoe het met mijn moeder gaat.

Ik kwam aan ik belde maar niemand deed de deur open. De buurvrouw
hoorde dat en kwam naar buiten.Ze vroeg aan mij wie ik was, want ze
had me niet herkend na al die jaren. Zij vertelde mij dat mijn
moeder overleden was en dat ze een brief had achter gelaten.


Er stond het volgende:


Mijn lieve zoon. Zolang heb ik aan jou moeten denken.

Zolang heb ik jou moeten missen. Zolang heb ik zitten huilen, omdat
jij niet bij me was en omdat ik je nodig had. Ik was al die tijd

eenzaam en werd maar zieker en zieker. Het spijt me dat jij door mij werd gepest toen je nog op school zat. Het spijt me dat je door mij elke keer verschut stond als jouw vrienden wisten dat ik jouw moeder was. Het spijt me dat ik naar je
uiterlijk. Één ding moet je nog weten, wat jij nog niet weet.Toen jij nog twee
jaar oud was heb jij en je vader een auto-ongeluk gehad. Je vader
was toen dood gegaan en jij had je rechter oog verloren. En ik als
moeder kon het niet hebben dat jij met één oog zou opgroeien.
Daarom heb ik jou mijn oog gegeven. Ik was zo blij dat de operatie gelukt was. Ik was zo blij en trots dat jij met mijn oog de wereld kon zien.
Met veel liefde voor jou mijn zoon.


Jouw moeder die altijd van je heeft gehouden. Veel succes in je
leven.