002.

Honey Lynn Parker
Thank god, de bel gaat en hoef ik hier niet verder op in. Ze hoeft gewoon niet echt te weten ofzo dat ik bij dé Justin Bieber in bed heb geslapen. Oké, als ik het zo stel klinkt het echt wel cool. Maar ze zou me toch niet geloven, en anders dan denkt ze toch dat ik hét heb gedaan. En dat is het laatste wat ik wil. Jaimy is een schat, maar je moet alleen een geheim aan haar vertellen als iedereen het mag weten. Als het dus geen geheim is. Sommige dingen kan ze wel geheim houden, zoals die ene keer.

~ Flashback.
‘Jaimy, ik moet je wat vertellen.’ Snikte ik door de telefoon. ‘Wacht, ik kom eraan!’ Schreeuwde ze nog voor ze ophing. Ietwat verbaast keek ik naar mijn telefoon, maar lang om erover na te denken had ik niet, want de druppels vielen alweer op mijn telefoon. Ik hoorde de bel gaan, en nog een keer en nog een keer. Ik liep niet naar beneden maar bleef gewoon in de zelfde houding op mijn bed zitten, met mijn knieën opgetrokken en mijn rug tegen de muur. ‘Ze is boven.’ Hoorde ik mijn moeder zeggen, ‘dank u wel mevrouw Parker.’ Zei Jaimy toen beleefd, we waren vaker bij haar. En als we bij mij waren, was mijn moeder er toch niet. ‘Lieverd, wat is er?’ Jaimy had de deur opengedaan en toen ze mij zag zitten kwam ze op me afgesneld. ‘T-t-toen i-i-kk…’ verder kwam ik niet want Jaimy legde mij het zwijgen op en drukte mij tegen haar aan. ‘Ach meisje toch, het komt allemaal goed. Echt waar.’ Suste ze geruststellend, en wreef zachtjes over mijn rug. Zo hielp ze mij rustig worden. ‘Honn, vertel nou eens wat er is gebeurd.’ Ik nam een diepe hap adem en begon te vertellen, ‘ik moest pizza bij de supermarkt halen omdat pa later zou zijn, en mijn ma kan niet koken weet je.. Toen ik de supermarkt binnenliep stond daar een groepje jongens, en ze floten me na en alles. Maar ik trok me er niets van aan, en liep gewoon door. Maar toen ik klaar was, en de supermarkt weer uit liep stonden ze er nog steeds. E-en toen..’ Ik voelde een brok in mijn keel, ik moest het haar vertellen. Dat wist ik, ze zou me het niet vergeven al vertelde ik haar dit niet. Ik slikte gauw mijn brok door en ging verder, ‘toen kwamen ze naar me toe. Ik zag het, en begon wat sneller te lopen. Maar het hielp niet, ze grepen me vast. En zaten aan me, ik heb een van de jongens een trap in zijn ballen gegeven. Toen werden ze allemaal afgeleid, dus ik rende snel weg. Maar het was zo e-eng, Jaimy.’ ‘O mijn gosh, meis kom eens hier. Och, dit kan toch niet.’ Ze greep me vast en wiegde me op een neer. ‘Jaim, je moet beloven dit nooit aan ook maar iemand door te vertellen.’ Snikte ik in tegen haar schouder aan. ‘Dat beloof ik.’