Twelve

"Mam, ik ga even naar buiten, ik heb het een beetje benauwd." zeg ik, en ik sta op. "Oh Oké, kom je over tien minuten wel weer terug, want het eten komt zo?" "Ja is goed." Ik loop het restaurant uit en ga op een bankje zitten die een paar meter naast het restaurant staat. Waarom gaat dat meisje nou toch niet gewoon uit mijn hoofd.. Ik zie haar waarschijnlijk toch niet meer want ze loopt elke keer voor me weg. Dat snap ik trouwens nog steeds niet. Zie ik er nou zo eng uit? Op dat moment zie ik vanuit mijn ooghoek de jongen aan komen lopen die de hele tijd bij haar was. Hij loopt mijn kant op en gaat naast me op het bankje zitten. "Hé." zegt hij overdreven blij. "Hoi.." mompel ik net verstaanbaar terug. "Ik kom hier om je wat te vertellen." Verbaast kijk ik de jongen aan. "Wacht, ik stel me eerst even voor. Ik ben Dean, en ik woon hier een paar straten verderop." "Uhh, ik ben Justin.." zeg ik een beetje ongemakkelijk en ik kijk naar de zee. Wat moet hij van me? Mij jaloers maken dat dat meisje zijn vriendinnetje is? Daar heb ik dus echt geen zin in. "Sorry, ik moet weer naar het restaurant, het eten is er." zeg ik en ik sta snel op. "Oh, laat maar dan. Ik vertel het je wel als ik je nog een keer zie." Dean staat ook op en loopt de andere kant op. "Bye!" hoor ik hem nog roepen maar ik zeg niks terug.