*13

Ik werd wakker. Het eerste waar ik aan dacht was: vandaag komt Jasmine. Ik was helemaal blij en wilde gaan zingen totdat ik erachter kwam dat dat niet kon omdat ik in het ziekenhuis lag voor mijn longen. Mijn moeder lag nog in dromenland. Het liefst zou ik uit mijn bed stappen en een ontbijt voor haar halen. Ik wist dat het niet mocht maar ik deed het toch. Ik stapte uit bed het was al weer een poos geleden dat ik had gelopen. Ik liep naar mijn deur. Ik sloop over de gang naar beneden. Op naar het hoekje want daar moest ik volgens mij naar rechts. Alleen wie kwam ik daar tegen Yvonne... 'Wat doe jij hier op de gang' vroeg ze streng. Ik dacht laat ik maar eerlijk zijn 'ik wilde voor mijn moeder een ontbijtje regelen. Ze ligt namelijk nu nog te slapen en omdat ze er altijd voor me is wilde ik dat voor haar doen'. Yvonne moet een beetje lachen. 'Je weet dat jij eigenlijk niet eens mag lopen of bewegen want dat kost teveel ademhaling. Ik weet het goed gemaakt'. zei ze 'Ik haal een ontbijtje voor je moeder en zeg dat het van jouw is'. 'Ja dat is goed' zei ik. 'Dan haal ik nu een rolstoel om je terug te brengen naar je kamer'. zei ze. Moest dat nou weer dacht ik bij mezelf. Ik kan toch net zo goed lopen ik ben geen baby. Ik luisterde maar en wachtte op Yvonne die even later met een rolstoel kwam aanrijden. Ik ging erin zitten en liet me naar mijn kamer rijden.

Ik lag dus weer in mijn bed. Mijn moeder was heel erg blij met het ontbijtje. Yvonne had mem beloofd niets te vertellen over mijn kunsten op de gang. Daar was ik heel erg blij om. Ik zat mijn stripboek te lezen. Ik kon mijn hoofd er niet echt bij houden omdat ik wist dat vanmiddag Jasmine kwam en ik mijn uitslagen nog moest krijgen.