Hoofdstuk 9.

elena pov.

ik hoor de bel en stap naar men deur. ik open de deur en voel weer de aantrekkingskracht."paul?"vraag ik verbaasd. "uhmm.. ja ik kwam je eigelijk halen maar ik zie dat ik te vroeg ben."stotterd hij. ik vind zen stem heel lief klinken en ik weet wat hij bedoeld ik sta nog in men pyama. "kom binnen james ga je naar de living lijden terwijl ik me ga omkleden."zeg ik hem lief.hij knikt en ik draai me om en staap naar me kamer en natuurlijk was james alweer bij paul. ik ben zo blij dat ik hem eindelijk weer zie .ik heb heel de nacht aan hem gedacht geen seconde wijkte me gedachten af van hem. het si best wel een plezierig gevoel maar kan ik hem wel vertrouwen?ik laat die vraag al snle vallen. ik ben al blij dat hij bij me is.
paul pov.
ik volg die james naar de woonkamer en ik vertrouw hem nu al voor geen haar. zulke gasten denken maar aan één ding en wie kan kan haar beschermen alleen in dit huis niemand. ik zal voortaan hier wat het oogje in het zeil houden. "zet u maar mvr. amore komt er zo aan."zegt hij beleefd en stapt weer weg. ik schrik amore?? daarom dat ze zo nieuwschierig is!misschien kwam ze naar hier om meer te weten te komen van haar voorouders.maar waarom zei ze haar naam niet. maar ze kent ons nog maar pas ik begrijp haar wel.ik besluit om er niet verder over te vertellen als de tijd rijp is zal ze het ons wel uit leggen. dan hoor ik zachte voet stapjes van de trap gaan. ik stap rap naar de gang je weet nooit dat ze haar gaat pijn doen. wat ik daar zie verbijsterd me ze ziet er net als een engel uit. met haar lange bruine haar los en haar mooi wit topje. "gaan we ?"vraagt ze onzeker en ze bloost lichtjes. "tuurlijk je ziet er prachtig uit."zeg ik onzeker. dat kwam er echt dom uit!"dank je."fluisterd ze verlegen. ik glimlach en pak voorzichtjes haar hand bang om te vlug et gaan. ik zie dat ze lichtjes bloost en er een glimlachje op haar gezicht komt. we stapen de deur uit en stappen door het bos op ons gemak naar het huisje van sam waar we hadden afgesproken. "paul?"vraagt ze onzeker. "ja?"vraag ik vriendelijk. "vind je het erg dat ik me schoenen uit doe anders kan ik niets zien."vraagt ze onzeker. ik glimlach. "tuurlijk vind ik dat niet erg."grinnik ik. ze glimlacht en doet haar ballerina's uit. dan kijk ik op men horloge en zie ik dat we nog 2minuten hebben."elena wil je op rug komen want anders komen we telaat."vraag ik haar. ze knikt en ik help haar op me rug. ze pakt me stevig vast en legt haar hoofd in men nek.ik zet het op het lopen. "we zijn er bijna."stel ik haar gerust. ik voel haar glimlachen in men nek en haar warme adem zorgt voor prettige kippenvel in men nek .dan komen we aan heet huisje en zet ik haar voorzichtjes op de grond en iedereen staat er al.billy kijkt benieuwd naar elena en mij waarvan ik haar hand vast heb. hij rolt met zen rolstoel op ons af. "ben jij elena waar ik zoveel van gehoord heb?"vraagt hij aan haar. "hopelijk goeie dingen."grinnikt ze verlegen naar hem. hij glimlacht. "op wie wachten we nog?" vraag ik aan jacob . "bella."zegt hij kort. hij was nog altijd verzot op haar ik heb eigelijk wel medelijden met hem.stomme bloedzuiger. dan zie ik een rode auto die van bella en edward zit erin.dan voel ik hoe elena trilt een grom laat horen. ik schrik en ze laat kwaad men hand los en loopt op het busje af. "elena!!"roep ik nog . ik zie dat ze op de auto wilt springen en midden in de sprong springt ze uit haar vel en belandt ze als lynx op de auto. ik schrik dat zag ik niet aankomen. al haar kleren liggen in stukken gescheurt op de gromt. ze krabt en piept als een lynx alsof ze honger geeft. ze laat een enorme brul horen. sam en jacob veranderen in een wolf en ook hun kleren vliegen in het rond.