Part 1: Chapter 6
You can run,
You can hide,
but you can't Change the tide.
Als ik binnen ben begint de vrouw meteen gemeen te grijzen. “Trek je schoenen maar uit jochie”grijnst ze. Twijfelend trek ik me schoenen uit. Ik zal het maar doen. Dadelijk vinden de jongens mij een mietje ofso. Ik ga op het kussen zitten. De vrouw maakt rare bewegingen rond de bol heen. “Ik zie.. Ik zie.. Ik zie een hand.” Ik kijk haar raar aan. Ik voel een hand op me schouder. Als ik me om wil draaien krijg ik ook een hand om me mond heen. Wild begin ik om me heen te trappelen en probeer de hand voor me mond weg te halen. Help schreeuwen lukt niet. De vrouw pakt me bij me voeten en zo wordt ik naar een achteruitgang gebracht. Daar staat een busje. Ik word erin gelegt en word vast gebonden aan de vloer van het busje. Ik krijg een appel in me mond. En de deuren gaan dicht. Ik probeer me los te krijgen maar het heeft geen zin. De auto begint te rijden.
Sun Point of view
“Dit duurt wel lang hoor”Zucht ik. “Inderdaad.”Hoor ik Leon zuchten. “Zullen we anders even kijken?”Zucht ik. “Nee, laten we even wachten.”Zegt Ruben. “Inderdaad Rubje heeft gelijk”Lacht Leon. “ Leonneke houd je mond, alsjeblieft.” Zucht ik. “ Maar..Maar.. Sunniee!!” Ik zucht diep en geef hem een klapje tegen zijn achterhoofd. “ wat nou?!” Roept hij verontwaardigt. “ Houd gewoon even je mond, straks is hij ontvoerd ofzo.” Roept Ruben. Ik knipper met mijn ogen. “Ja en wat doen we als dat echt zo is?” zucht ik en sta op. “ Kom we gaan kijken, hij is nu al een half uur binnen!” Leon springt ook op, maar Ruben blijft twijfelend zitten. “Kom op broertje.” Zeurt Leon. Ruben zucht en staat ook op. “ Omdat jullie het zijn! EN, Leonneke, HET IS BROER!” “ Oke broerTJE” Met de nadruk op Tje. Ruben gromt wat en loopt dan al naar binnen. We lopen snel achter hem aan.
Er zijn nog geen reacties.