11
Zin om te schrijven
~~Isabella Rosé Villa~~
De mysterieuse jongen bleef me maar aansporen om door te rennen, en wonder boven wonder dééd ik dat ook, ik vertrouwde hem volledig, zijn hand voelde warm aan, en hij had zijn vingers door die van mij gevlochten, zo had hij meer grip beweerde hij. Ik vond het best, als ik maar weg uit die drukte was.
Na nog 5 minuten rennen begon ik behoorlijk uitgeput te raken en ik ging langzamer lopen, de jongen verminderde ook vaart en ik trok mijn hand los, zodat ik kon uithijgen. Mén, het was lang geleden dat ik zó lang en zó hard had gerent, het was gewoon rennen voor je eigen leven, figuurlijk. Ik zette mijn handen op mijn bovenbenen en ik hijgde uit, zweetdruppeltjes baanden zich een weg naar beneden, via mijn hals. Waarom was het hier dan ook zo ontiegelijk warm? Ik schrok op van een koude vinger die een paar zweetdruppeltjes opving, ik keek geschokt omhoog, en ik staarde verbaasd in het gezicht van de jongen. Het viel me nú pas op dat hij een groen oog had én een blauw oog, een glimlacht speelde om mijn lippen toen ik het zag. De jongen grinnikte eventjes en stak toen zijn hand uit, die ik aanpakte. "Wie ben je?" Vroeg ik toen, nieuwsgierig.
Sorry, moet afsluiten morgen meer
De mysterieuse jongen bleef me maar aansporen om door te rennen, en wonder boven wonder dééd ik dat ook, ik vertrouwde hem volledig, zijn hand voelde warm aan, en hij had zijn vingers door die van mij gevlochten, zo had hij meer grip beweerde hij. Ik vond het best, als ik maar weg uit die drukte was.
Na nog 5 minuten rennen begon ik behoorlijk uitgeput te raken en ik ging langzamer lopen, de jongen verminderde ook vaart en ik trok mijn hand los, zodat ik kon uithijgen. Mén, het was lang geleden dat ik zó lang en zó hard had gerent, het was gewoon rennen voor je eigen leven, figuurlijk. Ik zette mijn handen op mijn bovenbenen en ik hijgde uit, zweetdruppeltjes baanden zich een weg naar beneden, via mijn hals. Waarom was het hier dan ook zo ontiegelijk warm? Ik schrok op van een koude vinger die een paar zweetdruppeltjes opving, ik keek geschokt omhoog, en ik staarde verbaasd in het gezicht van de jongen. Het viel me nú pas op dat hij een groen oog had én een blauw oog, een glimlacht speelde om mijn lippen toen ik het zag. De jongen grinnikte eventjes en stak toen zijn hand uit, die ik aanpakte. "Wie ben je?" Vroeg ik toen, nieuwsgierig.
Sorry, moet afsluiten morgen meer
Reageer (2)
noo jungee niet stoppen nouuu:O kwil weten wie hij is(A)
1 decennium geledenSneel verdeeer<33
Heeeeeeel sneeeel verdeeer!
1 decennium geledenXxxx