8.dogboy

Dogboy:
Ik liep stil in de richting van dat katpersoontje. Die kat zal die vosjes niets aandoen, daar zorg ik wel voor, dacht ik bij mij zelf. Toen alleen noch een brandende boom tussen mij en de kat instonden sloeg ik toe. Ik sprong voor haar en duwde haar tegen de boom, met mijn Sais ( zo’n kleine drie puntige ding) vlak voor haar nek.

Kaar:
Kat , ik heb je. Zei de jongen voor me , met een schattig glimlachje. Hij hielt zijn sais dicht tegen me nek aan. Toen ik naar zijn ogen keek, had hij weer iets bekends. Wat moet je van me, pyromaan, riep ik. Hij keek me even onbegrijpelijk aan. Hoezo pyromaan, ik heb dit bos niet in de fik gestoken hoor, zei de jongen met een bijdehandstoontje. Tuurlijk niet, zei ik sarcastisch toen ik merkte dat zijn armen niet meer op scherp stonden, waardoor ik hem zo de baas was. Net toen ik wilde aanvallen stapte hij 2 stappen naar achter. Ik keek hem verbaasd aan. Ik begreep eigenlijk niet waarom hij dat deed. Jij wil zeker alleen die vosjes redden of niet, zei hij tot mijn verbazing, Uhh, duhh, zei ik.

Ik zat dromerig aan de eettafel in Julia’s huis naar buiten te staren. Ik moest maar denken aan wat er was gebeurt in de Gorzen. Ik was boos op de jongen, natuurlijk, maar er was wat met hem. Wat hij deed was best wel schattig , maar hij had het ook veroorzaak, of toch niet? Ik begreep er niks en als ik 1 ding niet kon uitstaan ( buiten ajaxieden en Justin Bieber muziek) was dat als ik iets niet begreep.