Chapter 63. Someday we'll be gone

Vermoeid open ik mijn ogen. Direct schieten de herinneringen van gisternacht voor mijn ogen. Een lach verschijnt op mijn gezicht. Ik mis Faiths warmte en kijk naast me. Het bed is leeg. Er ligt alleen een envelop, waar met krullerige letters Justin op staat geschreven. Ik open de brief en lees de eerste paar woorden. De temperatuur lijkt onmiddellijk te dalen.

Vaarwel

Ik moest gaan, ik had geen keuze.
Mijn einde was vlakbij.
Ik hoop dat je me begrijpt en vergeeft.
Ik wil niet dat je me gaat zoeken, of eigelijk, mijn lichaam zoekt.
Je moet me onthouden om wie en hoe ik was.
Het lichaam is niet meer dan een leeg omhulsel, een schild voor de ziel.
Ik had nog een muur om mijn ziel gebouwd,
maar al vanaf het moment dat ik in je ogen keek merkte ik dat het afbrokkelde, stuk voor stuk.
Ik leek menselijker te worden.
Plotseling had ik weer emoties.
In jouw armen was ik een normaal meisje, zonder problemen en met een normaal verleden.
Toch had ik de angst om te verliezen wat ik lief had.
Jij nam die angst weg en liet me zien dat ik er niet alleen voor stond.
Je bent mijn beschermengel, die mijn leven dragelijk maakte.
In ruil daarvoor gaf ik je drie enige die ik had.
Mijn hart, mijn liefde en mijn maagdelijkheid.
Je hebt je belofte waargemaakt.
Er was niemand die me meer pijn deed.
Nu ben ik weg, maar ooit zullen we elkaar weer terugzien.
Je mag je leven niet zelf beëindigen, dat heb ik ook niet gedaan.
Laat het lot beslissen wanneer je tijd is.
Tot die tijd, leef je leven.
Blijf niet verdrietig en kwijn niet weg.
Er zijn zoveel mensen die achter je staan, die je begrijpen, die van je houden.
Ik zal er ook altijd zijn en ik zal je nooit vergeten.
Als de zon opkomt, ben ik de eerste straal die je gezicht raakt.
Als het nacht is, ben ik de ster die door je gordijnen gluurt.
Als het sneeuwt, ben ik het vlokje dat in jouw handen valt.
Als het regent ben ik de eerste druppel die op je valt.
En als daarna de zon weer schijnt, ben ik degene die prachtige kleuren in de lucht maakt, om je te laten zien dat het goed gaat.
Ik houd van je.

Faith

Verdoofd sta ik op. Afwezig trek ik mijn kleren aan en zet een zonnebril met een pet op. Mijn hersenen lijken op uit te staan en alles gaat langs me heen. Het klopt gewoon niet. In het restaurant pak ik een tijdschrift en begin het te lezen. Mijn ogen glijden over de letters, maar nemen niets op.

Vriendin voor Justin Bieber?
Gisteravond liet Justin een paar van onze reporters praten met hem en zijn nieuwe vriendin, zo blijkt. Het meisje, genaamd Faith, lijkt erg schuw te zijn. Ze probeerde zich continu achter Bieber te verschuilen. Op het eerste gezicht leken ze gewoon vrienden te zijn, maar toen de vraag of ze zijn vriendin was werd gesteld, antwoordde Bieber nee en zoende haar plotseling vol passie. Wij vragen ons af of de verlegen Faith wel op kan tegen het drukke popsterrenleven dat Bieber leeft. Just a fling or true love? We houden u op de hoogte.

Faith. Ik voel de tranen in mijn ogen branden. Ik merk niet op dat Ryan en Chaz bij me aan tafel komen zitten. 'Hé Bieber, hoe was het gisteravond?' vraagt Ryan met een grote grijns op zijn gezicht. Gisteravond. Ik voel hoe er een traan ontsnapt. 'Justin, is alles oké?' vraagt Ryan nu bezorgd. Ik knik. 'Er is niks.' Mijn stem klinkt hees en beknepen door een brok in mijn keel. 'Waar is Faith?' vraagt Chaz. Shit! Meerdere tranen lopen nu naar beneden. 'Weet ik niet.' Chaz slaat woest op de tafel. 'Bieber, wat heb je haar nu weer aangedaan!' Iets in me breekt. Ik spring kwaad op. De tranen rollen nu over mijn gezicht, maar het maakt me niet meer uit. 'Ik heb haar helemaal niets aangedaan, eikel!' Chaz kijkt me geschrokken aan. Ik scheld mijn vrienden nooit uit. Zelfs niet als we knallende ruzie hebben. Razend loop ik weg. Onderweg bots ik tegen een paar mensen op, maar ik loop gewoon door. In mijn kamer smijt ik de zonnebril en pet weg. Ik laat me op het bed vallen. Het ruikt nog naar haar. Ik verberg mijn hoofd in het kussen. Het ruikt echt nog naar haar. Ik kan de tranen nu echt niet meer stoppen. Het liefst wil ik haar achterna, weg van deze wereld. Zonder haar is er niks meer om voor te leven.