Hoofdstuk dertien.

Als ik de mail voor de 10e keer heb overgelezen, schrik ik. Waarom heeft mijn moeder nooit over haar verteld? Ze heeft àltijd gezegd dat ik geen familie meer heb, ze heeft dus altijd gewoon gelogen tegen haar eigen dochter. En ik heb er nooit iets van gemerkt, ik heb ook nooit doorgevraagd of zij broers of zussen had, maar dan nog. Ze had het me tenminste kunnen vertellen. Ze had me kunnen vertellen dat ze een zus had, maar dat ze daar ruzie mee heeft. Dus dat ze liever niet heeft dat ik er contact mee had. Daar had ik geen problemen mee. Maar dit, ze hoeft niet tegen me te liegen! Dat had ik nooit van haar verwacht..
Maar het is nu niet het moment om boos op haar te zijn, ik kan niet boos op haar zijn. Dat kan ik nu niet en dat zal ik ook nooit echt kunnen.
Ik besluit een mail terug te sturen, want ik moet meer weten over deze tante.