Hd. 12: Her whisper is the lucifer.

David legt zijn handen voorzichtig op mijn bovenarmen en drukt een klein kusje op mijn wang. Hij kijkt me via de spiegel aan en zucht zachtjes. “Het spijt me”, mompelt hij dan, “het spijt me echt heel erg.”
Een kleine grijns siert mijn lippen. David die zich verontschuldigt, dat ik dat nog mee mocht maken. Ik strijk met de palm van mijn hand over de zijkant van zijn gezicht en kijk hem rechtstreeks aan, zijn lippen zijn maar enkele centimeters van de mijne verwijderd en ik weet zeker dat ook hij zich er sterk van bewust is. Toch pakt hij mijn pols vast en verwijderd hij deze van zijn wang. Geschrokken zuig ik een teug adem door mijn tanden naar binnen, de pijn rondom mijn pols neemt weer met flinke mate toe. “Sorry”, fluistert hij zachtjes, “maar ik moet je echt iets belangrijks vragen.”
Hij draait me met gemak om aan mijn schouders, zodat ik hem recht in zijn ogen aan kan kijken. “Ik weet dat we niet lang samen zijn en dat het niet altijd lekker loopt tussen ons, maar ik heb het gevoel dat het beter zal gaan als we elkaar wat vaker gaan zien.”
Ik kijk hem even verbaasd aan en loop naar het bed toe om daar vervolgens plaats op de rand van het meubelstuk te nemen. Het bed bezwijkt eventjes onder mijn weinige gewicht en ik kijk weer omhoog naar hem. “Hoe bedoel je? We zien elkaar toch vaak zat? Ik heb de afgelopen nacht zelfs bij je geslapen.”
Hij lacht eventjes met een verlegen ondertoon naar me, en knikt. “Ja, dat klopt. Maar ik dacht eigenlijk aan een permanente verhuizing. Hoe zou je het vinden om bij me te komen wonen?”
Hij stopt even met praten en zijn woorden duizelen me. Bij hem samen wonen? Zo vroeg? Ik wil mijn mond openen om er iets van te zeggen, maar hij zakt met een soepele en snelle beweging op zijn hurken en legt zijn wijsvinger teder op mijn lippen. “Het is geen vaste verplichting en je kunt altijd nog naar huis, of naar je vrienden. Maar het gaat om het idee, ik wil graag dat we vaster aan elkaar verbonden zijn.”
Verbonden aan David. Samen wonen met hem zou de eerste stap zijn naar een gelukkig samenzijn, naar een officieel samenzijn. Onbewust knik ik al. “Ja, ja dat lijkt me een goed plan,” en nog voor ik het weet heeft hij zijn lippen op de mijne gedrukt.