93. What shall we do?

Je schrok op uit je gepeins door een aarzelende klop op de toiletdeur. Je zei niks. “Alles oké daarbinnen?” Waarom kwam hij hierheen? Zo lang was je hier toch nog niet? Een blik op je horloge vertelde je dat je het mis had: je zat hier al minstens tien minuten. “Mja, ik kom al.”Je draaide de deur van het slot en Taylor hielp je naar buiten. In het smalle gangetje aangekomen, pakte hij je kin beet. “Je kan me niet wijsmaken dat er niets aan de hand is.” Zei hij verwijtend. Je sloeg je ogen neer. Kon hij dat toch beter aanvoelen dan je gedacht had… “Ik heb gelijk, hè?” Ongelooflijk. “Ja.” Taylor duwde je kin weer omhoog. “Vertel me?” Zijn ogen stonden bezorgd, maar ook bang. Misschien wist hij ergens al wat je hem te vertellen had. “De…” Je slikte de brok weg uit je keel. “De vakantie. Vijf dagen.” Taylors ogen werden groot. “Nee…” Fluisterde hij. “Maar?” Hij liet je los en liet zich tegen de muur vallen. “Nog vijf dagen. En dan ga ik terug naar huis. Maar dat kán niet!” Je voelde tranen opwellen in je ogen en schudde je hoofd om ze te verjagen. Taylor zag dat je het moeilijk had en sloeg zijn armen om je heen. Hij legde zijn hoofd op je schouder. “We kunnen er vast wel iets op verzinnen. Dat móet wel.”

Ja leukerds, ik daag jullie uit! Schrijf dit stukje verder, een stuk of vijf regels of zo. Daar moet je in uitleggen wat Taylor voor oplossing verzint! Succes!

Ik kies de leukste uit en die pas ik eventueel nog een beetje aan. Duss kom maar op (: