Prologue

@ Luanh
Mijn hoofd kwam boven het water uit en ik ademde lucht in. Het golvende zeewater weerkaatste speels het felle, warme zonlicht en ik bleef een paar seconden op het strand liggen.
Ik ging voorzichtig op mijn benen staan en wankelde eerst wat. Het water droop uit mijn lange, donkerblonde haar en maakte dat het droge zand aan mijn voeten bleef kleven. Ik zette voorzichtig een paar stappen en merkte dat het best goed ging: ik was het nog niet verleerd.
Ik draaide me om en keek in het water. De zee strekte zich uit tot ver over de horizon. Het deed pijn om al die jaren achter me te laten, maar ik moest terug, het kon niet anders.
Ik liep het strand op, richting de duinen. Het lange gras waaide in de wind, alsof het naar me zwaaide en wilde zeggen: "Welkom terug, Luanh. Lang niet gezien!"
Nee, heel lang niet. Zo'n 10 jaar niet, om precies te zijn.