Hoofdstuk twaalf.

Ik zet mijn laptop aan en ga op de bank zitten, even mijn mail checken. Waarschijnlijk heb ik wel 10 mails met 'Gecondoleerd' of 'Sterkte', maar ik klik ze al de hele week meteen weg.
De begrafenis was een ramp. Hij was tè mooi, ik wilde zelf een stukje voordragen. Maar uiteindelijk kon ik het niet, ik moest te hard huilen.
Nu, 4 dagen later, gaat het nog steeds slecht met me. En dan bedoel ik ècht slecht, ik wil nog steeds niet naar school, ik eet zowat niets en zit de hele dag op Liv's kamer. Als Liv of Stephanie dan komt en ze willen met me praten, vlucht ik snel naar de badkamer. Ik weet dat dat niet de oplossing is, maar ik wil met niemand praten. Ze hoeven me niet te troosten, dat kan alleen mijn moeder.
Als ik naar het beeldscherm van mijn laptop kijk, zie ik dat ik alweer 8 nieuwe mailtjes heb. Bij de meeste zie ik al aan het onderwerp waar het over gaat, dus klik ik ze meteen weg. Op èen mail valt mijn oog meteen.

Van: Querida Ágreda.
Aan: Summer Morrisson
Onderwerp: Lieve Summer.