Hd. 8: Her whisper is the lucifer.

Anneleen graait wat in haar handtasje en haalt er dan een klein pakje sigaretten uit. Ze kijkt even twijfelend van de asbak naar mij en weer terug. “Do you mind?” brengt ze droog uit. Ze laat het pakje speels door haar vingers glijden en kijkt me dan verlegen aan.
Ik kijk haar even ongelovig aan. “Het zou toch maar bij één keer blijven?” grijns ik.
Anneleen haalt haar schouders op en schiet in de lach. “Ja, maar ik vond het eigenlijk wel iets hebben en het was wel fijn, dus heb ik een nieuw pakje gekocht. Met twee verslaafden als vriendinnen moest het er toch maar eens van komen, toch?”
Ik grijns en kijk haar wat minachtend aan. “Ik ben niet verslaafd”, pruil ik, “en eigenlijk heeft Hyun besloten dat dit een rookvrij huis is, maar dit is opzicht wel een goede wraak.” Anneleen wrikt een twee sigaretten uit het nog volle pakje en geeft er mij ook eentje aan. Ik grijp naar de aansteker op tafel en laat het uiteinde branden.
De deurbel gaat en Anneleen kijkt me verbaast aan. Ze trekt een wenkbrauw naar me op en grijnst dan. “Had je nog iemand verwacht?”
Ik schud mijn hoofd en kom overeind van de bank. “Nee, ik geloof het niet. Misschien is Hyun een afspraak vergeten?” Anneleen tikt wat as van de sigaret af en neemt weer terug plaats op de bank, terwijl ze me nieuwsgierig nakijkt. Ik ga op mijn tenen staan zodat ik door het spionnetje door de deur kan kijken wie er voor staat en zie tot mijn verbazing Manouk staan, die ongeduldig heen en weer wipt van haar linker- naar rechterbeen. Ik duw de klink omlaag en ze valt me per direct om mijn hals. “Lein! Lein! Lein!” brengt ze hysterisch uit.
Ik kijk haar even verbaast aan, “Moet ik Hyun wakker maken?” Nonchalant haal ik een hand door mijn krullende haar, die nog een beetje vochtig is van het douchen. Ik was nooit bepaald een expert geweest met de föhn.
Manouk schud haar hoofd en pakt mijn hand vast, zo sleept ze me mee naar de woonkamer. Ze omhelst Anneleen even onhandig en neemt de sigaret van haar over. Het verbaast me dat ze er geen opmerking over maakt, had ze het al verwacht? “Dus, weten jullie die jongen nog? Die Hyun gisteren had meegenomen?”
Anneleen kijkt haar glimlachend aan. “Ja, die met die blonde haren. Hoe heette hij ook alweer?” Ze staart even bedenkelijk voor zich uit en steekt haar wijsvinger de lucht in om aan te geven dat ze nadenkt. “Jos ofzo?”
Manouk schiet in de lach. “Yo Seob”, verklapt ze dan, “anyways: Hij was gisteren met me mee naar huis gelopen toen jullie al weg waren en zou toen nog even blijven, en…”
“Toen is hij blijven slapen?” Ik zet een schoon theekopje voor haar neer en schenk er wat van het warme water in. De stoom laat het glas beslaan en kleine druppels vocht sijpelen over het materiaal naar beneden.
Manouk slaat haar ogen te hemel en zucht. “Onderbreek me alsjeblieft niet,” lacht ze. “Hij ging na een uurtje helaas al naar huis, maar het was heel gezellig. En toen hij de deur uitliep toen draaide hij zich nog even naar me om en kuste hij me.”
Anneleen brengt een piepend geluid uit en klapt vrolijk in haar handen. “Heeft hij nog een afspraak met je gemaakt, of blijft het hier bij?” vraag ik nieuwsgierig. Ik plof naast haar neer op de bank en leun dicht naar haar toe. Mijn elleboog rust op de bankleuning en ik laat mijn hoofd rustig tegen mijn hand aanleunen. Manouks ogen beginnen te stralen.
“Hij heeft me zijn nummer gegeven en vroeg of ik zondag met hem uit eten zou willen gaan. Hij merkte op dat ik wat aan het twijfelen was, omdat ik hem pas net kende en stelde toen voor dat we op een dubbeldate konden gaan. Met jullie en Hyun en David. Ik vond het wel een leuk idee, dus ik hoop dat jullie tijd hebben zondag?”