Hd. 5: Her whisper is the lucifer.

Hij slaat zijn gespierde armen om me heen en drukt me stevig tegen me aan. Ik plant een vederzacht kusje op zijn schouder en nestel mijn wang tegen zijn hals aan. Het kloppen van zijn hart bonst regelmatig door mijn oorschelp heen en ik sluit mijn ogen vol genot.
“Ik kan zo de hele dag blijven zitten, weet je,” mompel ik zachtjes. Zijn hand glijd ongegeneerd over mijn rug heen en ik voel kleine ademuitstoten van zijn lach door mijn rode haren strijken. “Dan doe je dat, ik heb er geen moeite mee.”
Ik maak me een stukje los van hem en sla mijn armen om zijn hals heen. Ik druk een kusje op zijn neus en glimlach. “Gorgeous, je weet best dat het onmogelijk is”, zeg ik met een pruillipje, “maar geloof me: ik had het gedaan.”
Hij drukt een kus op mijn voorhoofd en laat me los. Ik neem zijn hand in de mijne en we lopen samen naar de keuken, waar de theepot luid gierend laat merken dat het water warm genoeg is. Ik sluit mijn vingers om het handvat en til het moeizaam op, het apparaat is zwaarder dan ik had verwacht. Het was verstandig geweest als ik het gecontroleerd had voor aankoop, maar ik en Hyun Seung waren er allebei te lui voor geweest. Verder was het nuttig en zag het er leuk uit, dus het maakte me allemaal niet zoveel uit.
Ik voel zijn grote handen op mijn armen branden en zucht. Hyun buigt naar voren en drukt een kus op mijn wang, hij kijkt me met een vreemde uitdrukking aan: liefdevol, maar toch ook bezorgd. Hij knijpt even in mijn bovenarmen en laat zijn handen dan omlaag glijden, zodat hij mijn handen, die nu weer op het aanrecht rusten, kan vast pakken. “Is er iets mis?” vraagt hij zachtjes. Ik voel zijn neus zachtjes door mijn haar strijken en sluit mijn ogen.
Ik haal mijn schouders als automatisch op en zucht nog eens. Ik kan het niet laten om mijn arm even over de zijkant van zijn gezicht te laten gaan, hem omlaag te laten glijden over zijn hals en hem enkele seconden te laten rusten op zijn perfect gebouwde schouders, maar duw hem uiteindelijk toch een stukje van me af, zodat ik me kan omdraaien. Ik trek me op aan mijn armen, zodat ik op het aanrecht te zitten kom en trek hem weer dicht tegen me aan.
“Het is gewoon”, ik kijk even bedenkelijk voor me uit, “ik vertrouw die David van Anneleen niet helemaal.” Ik plaats mijn handen op zijn schouders en begin er zacht in te masseren. Hij komt een stukje dichter bij me staan en legt zijn hoofd tegen mijn schouder aan. “Hij is nou net het soort jongen, waar van ik hoopte dat ze hem zou vermijden. Ze is zo puur en zo eerlijk, zo teder… Snel breekbaar. En hij komt zo lomp over, alsof hij haar lachend zou breken, wanneer ze ook maar een kleine fout maakt. Hij maakt me bang.”
Hyun Seung kijkt me even lieflijk aan en vouwt zijn handen dan om mijn wangen. “Maak je geen zorgen,” fluistert hij dan zachtjes. Hij drukt een kus op mijn lippen en kijkt me weer teder aan. “Anneleen is een verstandig meisje, ze weet heus wel wat ze wel of niet moet doen.” Hij slaat zijn armen om mijn hals heen en omhelst me lieftallig.
Hoewel zijn woorden een kalmerende werking hebben, ben ik niet blij met hun bestaan. Ik had gewild dat hij me gelijk had gegeven, me ermee verder kon hebben. Ik wou dat hij me gezegd had dat hij David ook niet vertrouwde en er met Anneleen over zou praten, hoe egoïstisch dat ook van me is. Ik sla mijn benen om zijn heupen heen en druk een kus op zijn voorhoofd. “Zullen we naar bed gaan?”

Melding: Misschien viel het jullie al op dat ik Hyun Seung steeds óf Hyun of Hyun Seung noem. Hyun Seung is zijn volledige naam, 'seung' is dus níet zijn achternaam. Ik type vaak enkel Hyun omdat het lieffig klinkt en ik het dan beter vind staan dan zijn volledige naam. (;