Deel 4

“Je wilt WAT laten doen met me?” ik kijk Simone woedend aan. Is ze helemaal gek geworden? “Wel, een vriendin van me heeft voorgesteld dat je word opgenomen in een instelling, het gaat helemaal niet goed meer met je. Je weeg nog amper 50 kg, je slaat alles bont en blauw en je hebt onzichtbare vrienden.” Ongelovig kijk ik der aan. “Ik ken je niet, wat heb je met mijn moeder gedaan?” Woedend sta ik op en storm naar boven naar mijn kamer. Ik plof neer op mijn bed en steek de oortjes van mijn iPod in mijn oren om vervolgens muziek loeihard door mijn oren te laten bonken. De laatste tijd ben ik goed in mijn moeder te ontlopen. Ik negeer haar zoveel ik kan, ze zegt toch niets meer nuttig. Als ik niet bij Tom ben zit ik in mijn kamer. Teksten schrijven doe ik niet meer, verloren moeiten. Tokio Hotel zal niet meer bestaan of wacht, Tokio Hotel bestaat niet meer.
Wat ging er mis toen God een perfecte wereld wilde scheppen. Wat ging er in zijn brein rond toen hij ziekte creëerde? Egoïsme? Niemand mag zo perfect als hem zijn? Als iemand te perfect is word die ziek? Tom is perfect. Tom is ziek.
Ik word uit mijn gedachten gehaald door een harde donderknal. Ik ga meteen rechtop zitten. Regen knetter tegen het raam en om de zoveel seconden verlicht de kamer. De hemel huilt zou Tom zeggen. De hemel huilt omdat ze Tom willen. Ik laat Tom niet gaan, als hij gaat ga ik ook. Ik open het raam en meteen knettert de regen op mijn gezicht. Misschien moet ik wel naar die instelling gaan… Weg van alles, weg van Tom. Meteen gaat er een steek in mijn hart. Ik kan niet weg van Tom. Ik bén Tom.
Helemaal doorweekt sluit ik het raam terug. Ik ril van de kou en besluit een douche te nemen. Ik pak een boxer uit mijn kast en loop naar de badkamer. Ik zet de douche alvast aan en trek mijn kleren uit. Mijn blik blijft hangen bij mijn arm. Rode strepen versieren mijn arm. Voor Tom. Als het water warm genoeg is ga ik er onder staan. Meteen pak ik de douchegel en begin me in te zepen proberen mijn gedachten ergens anders dan op Tom te richten. Zodra ik mij helemaal ingezeept heb spoel ik me af en begin ik mijn haar in te zepen. Wat zou Tom nu doen als hij niet in het ziekenhuis lag? Meiden versieren? Ik moet glimlachen van mijn gedachte. Ja, dat zou hij zeker doen. Misschien zouden we nu wel gewoon op tour zijn geweest. Land na land afreizen, geweldige shows leveren en veel plezier hebben. Nu ligt hij in het ziekenhuis en is er een kans dat hij voor eeuwig weg gaat. Wie zegt dat hij uit de coma raakt… En als hij uit de coma is, wat zal hij nog kunnen. Misschien kan hij wel nooit meer gitaar spelen. Ik spoel mijn haar uit en grijp naar een handdoek om me af te drogen. Ik zal altijd van Tom blijven houden. Wat er ook gebeurt, leven of dood. Als ik droog ben trek ik mijn boxer aan en met een handdoek rond mijn haar loop ik terug naar mijn kamer. Ik leg de handdoek op mijn kussen en kruip onder de lakens. Vroeger dacht ik nog aan mijn haar. Toen lag Tom nog niet in het ziekenhuis. Ik zucht een keer, draai me om en kijk naar de wekker langs me. 22.41.
‘Biiihiiiiil…’ Ik kreun een keer en draai me om. ‘Bill! Opstaan, het ziekenhuis heeft gebeld.’ Meteen sper ik mijn ogen open.